تضمین ثالث: نگهبان اعتماد مقدس

ریچی نورتون (Richie Norton)، نویسنده و فعال حوزه کسب‌وکارهای بین‌المللی، می‌گوید: «خرید و فروش، اعتماد مقدسی است بین فروشنده و خریدار.» اما ریسک خدشه‌دار شدن این اعتماد برای هر دو طرف خواهد بود. فارغ از اینکه، طرفین می‌توانند کارفرما و پیمانکار، کارمند و رئیس، سرویس‌دهنده و مشتری و غیره باشند، موضوع مهم مدیریت ارتباط در کسب‌وکار آنها به صورتی است که تقویت‌کننده این اعتماد باشد. در قراردادهای نرم‌افزاری و حوزه فناوری اطلاعات، آنچه نقل و انتقال می‌شود علاوه بر نرم‌افزار و کدهای مرتبط با آن، داده‌ها و اطلاعاتی است که دسترسی به آنها برای سرویس‌گیرنده و مشتری حیاتی است. از طرفی، سرویس‌دهنده نیز تمایل دارد از مزیت دسترسی انحصاری خود به کدهای نرم‌افزاری، داده‌ها و اطلاعات استفاده کند. با این حال، در شرایط متعددی من جمله انتقال حقوق مادی کد منبع، توقف کسب‌وکار سرویس‌دهنده و امثالهم، این ضرورت حائز اهمیت بسزایی است که مشتری و سرویس‌دهنده یا مالک نرم‌افزار از حمایت قانونی و قراردادی خود اطمینان حاصل کنند. یکی از روش‌های مرسوم در این خصوص، استفاده از شخص یا نهاد ثالثی برای مدیریت دادوستد طرفین است. برای آشنایی با این مفهوم و کاربرد آن در قراردادهای نرم‌افزاری، موضوع در سه مبحث بررسی خواهد شد: مبحث اول- مفهوم کلی تضمین ثالث و کاربرد آن در حوزه حقوق نرم‌افزار؛ مبحث دوم- مزایا و معایب حقوقی وجود تضمین ثالث در قرارداد نرم‌افزاری؛ مبحث سوم- ابعاد حقوقی موافقت‌نامه تضمین ثالث. Escrow یا تضمین ثالث چیست؟ تضمین ثالث، مفهومی حقوقی و مبین ابزاری است مالی که با استفاده از آن، یک دارایی یا وجه نقد توسط شخص ثالثی به نمایندگی از طرفینی که در حال تکمیل معامله هستند، نگهداری می‌شود. این اشخاص ثالث که می‌توانند شخص حقیقی یا حقوقی باشند، وظیفه دارند به محض ایفای تعهدات از سوی طرفین که بر اساس دستورالعمل‌های از پیش توافق‌شده مشخص می‌شوند، نسبت به آزادسازی وجوه نقد یا اموال...