تولد قاتلان اتریوم؛ آیا تاج و تخت اتریوم به خطر می‌افتد؟

به گزارش پیوست، اتریوم به‌دلیل سابقه‌ای که دارد به‌عنوان یک عنصر تاثیرگذار در فضای رمزارزها شناخته می‌شود. هرچند اتریوم هم مانند هر تکنولوژی دیگری بی‌عیب و نقص نیست و حتی همین مشکلات و رفع آنها ایده شکل‌گیری بسیاری از پروژه‌های رقیب است، اما به نظر می‌رسد با به‌روزرسانی نسخه دوم اتریوم توسعه‌دهندگان مشکلات را تا حد قابل قبولی برطرف کنند.

اتریوم ۶ سال بعد از بیت‌کوین و معرفی بلاک‌چین ایجاد شد. توکن این پلتفرم اتر (ETH) با پشت‌سر گذاشتن دارایی‌های رمزارزی همچون لایت‌کوین (LTC)، ریپل (XRP)، دش (DASH) و مونرو (XMR) که قبل از اتریوم راه‌اندازی شده بودند، رتبه دوم این بازار را به خود اختصاص داد.

براساس گفته‌های «ویتالیک بوترین» برنامه‌نویس کانادایی روسی و از بنیان‌گذاران اتریوم، علت شکل‌گیری این پلتفرم برای پاسخ به مشکل عملکرد محدود بیت‌کوین بوده است. بلاک‌چین اتریوم با ایجاد بستری برای توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) باعث تقویت خلاقیت و نوآوری شده‌ است. همچنین اتریوم پایه و اساس شکل‌گیری مفاهیمی مانند NFT یا Metaverse است.

درحالی که اتریوم مشکل عملکرد محدود بیت‌کوین را پاسخ داده اما برای دیگر نگرانی‌ها و مشکلات در مورد بیت‌کوین و بیشتر بلاک‌چین‌ها پاسخی ندارد. اتریوم هم مانند بیت‌کوین به روش اجماع اثبات کار (PoW) وابسته است.

از جمله مشکلات مربوط به این دسته از بلاک‌چین‌ها که براساس PoW کار می‌کنند، می‌توان به مقیاس‌پذیری کم، تراکم شبکه، هزینه کارمزد بالا و نگرانی‌های زیست محیطی اشاره کرد. به همین دلیل توسعه‌دهندگان اتریوم مدت‌هاست در حال آماده‌سازی این بلاک‌چین برای استفاده اتریوم از اثبات سهام به‌جای اثبات کار هستند که در اتریوم ۲.۰ راه‌اندازی می‌شود.

اثبات کار در مقابل اثبات سهام

شبکه اتریوم با استفاده از مکانیزم اجماع، تراکنش‌های روی بلاک‌چین را تایید می‌کند. این روش اطمینان حاصل می‌کند که هیچ کس یک مقدار دارایی را بیشتر از یک بار خرج نکند. دو مکانیزم اصلی PoW و PoS در حال حاضر اصلی‌ترین روش‌ها دستیابی به این اهداف هستند.

در روش PoW از استخراج برای تایید تراکنش‌ها استفاده می‌شود. رایانه‌های موجود در شبکه شروع به حل یک مساله ریاضی می‌کنند و با حل این مساله توسط اولین رایانه، آخرین تراکنش‌ تایید و در ازای این کار شبکه به رایانه با آزادسازی توکن‌های جدید پاداش می‌دهد.

مکانیزم PoW برای بلاک‌چین امنیت بالایی را تامین می‌کند. اما شاید بتوان گفت مشکل این روش ارتباط نحوه ثبت تراکنش‌ها با عملیات استخراج است. رایانه‌های موجود در شبکه برای حل مسائل (انجام عملیات استخراج) مقدار قابل توجهی انرژی مصرف می‌کنند و به همین دلیل نگرانی‌های زیست محیطی در مورد این تکنولوژی‌ها شکل گرفته است.

همچنین دیگر مشکل این روش کند بودن سرعت پردازش است. در بلاک‌چین‌هایی همچون بیت‌کوین و اتریوم که تعداد تراکنش‌ها زیاد است به دلیل کند بودن سرعت پردازش در شبکه ازدحام به‌وجود می‌آید و انجام هر تراکنش مستلزم پرداخت کارمزد بیشتری می‌شود.

در مقابل روش PoS برای تایید و گنجاندن تراکنش‌ها در بلوک‌های جدید بلاک‌چین به‌جای استفاده از عملیات استخراج از روش سهامداری استفاده می‌کند. با استفاده از این روش کاربران سکه‌های خود را در یک استخر سهام قرار می‌دهند و هر کسی متناسب با حجم سهام می‌تواند در فرآیند اعتبارسنجی مشارکت داشته باشد. به همین ترتیب مشکلات مربوط به مسائل زیست محیطی حذف شده و شبکه می‌تواند تراکنش‌ها را سریع‌تر و با هزینه کمتر ثبت کند.

تولد قاتلان اتریوم (Ethereum)

بعد از حل برخی از مشکلات بیت‌کوین در شبکه اتریوم، اکنون نوبت به سایر شبکه‌ها برای ارائه نسل دیگری از بلاک‌چین، رسیده است. Ethereum Killers یا همان قاتلان اتریوم اشاره به پروژه‌هایی دارد که قصد دارند مشکل مقیاس‌پذیری کم، کارمزد بالا، پردازش تعداد کم تراکنش در ثانیه (TPS) و نگرانی‌های زیست محیطی را برطرف کنند. کاردانو، سولانا، پولکادات و تزوس از شناخته شده‌ترین پروژه‌ها با هدف برطرف کردن این مشکلات هستند.

کاردانو

پروژه Cardano از پروتکل اجماع و امنیتی Ouroboros مبتنی بر PoS استفاده می‌کند. بلاک‌چین کاردانو به لطف استفاده از همین پروتکل بسیار مقیاس‌پذیر است و امکان پردازش تعداد بیشتری تراکنش و کارمزدهای کمتر را فراهم می‌کند.

کاردانو در حال حاضر امکان پردازش ۲۵۰ تراکنش را ارائه می‌دهد و توسعه‌دهندگان این پروژه قصد دارد این عدد را تا هزار تراکنش در ثانیه افزایش دهند. بلاک‌چین کاردانو به دلیل استفاده از مدل PoS در مصرف انرژی کارآمد است و نگرانی‌هایی که بابت مصرف انرژی بیت‌کوین و اتریوم وجود دارد را برطرف می‌کند.

تزوس

پروژه تزوس از دیگر مدعیان برای جایگاه اتریوم است که به دلیل مدل حکومتی منحصر به فردش شناخته می‌شود. Tezos برخلاف سایر بلاک‌چین‌ها به کاربران فرصت تصمیم‌گیری و ارتقا در مورد طراحی و ساختار شبکه را می‌دهد و خودگردان است. در این بلاک‌چین حاکمیت به‌جای یک تیم توسعه‌دهنده، در خود شبکه و بین کاربران است.

این پروژه از پروتکل اثبات سهام مایع (LPoS) استفاده می‌کند که براساس آن دارندگان توکن‌های این شبکه می‌توانند بدون انتقال مالکیت، حقوق اعتبارسنجی خود را به کاربر دیگر منتقل کنند. همچنین Tezos یک ارتقا به نام Octez v13 در پیش دارد که سرعت پردازش تراکنش‌های این شبکه را از ۲۱۵ تراکنش در ثانیه به حدود هزار تراکنش می‌رساند.

سولانا

پروژه سولانا برای دستیابی به پردازش سریع و ارزان تراکنش‌ها از یک مکانیسم PoS به نام Tower BFT که براساس PoH‌ (proof of history) است، استفاده می‌کند. سولانا توانایی پردازش ۵۰ هزار تراکنش در ثانیه را دارد و می‌تواند تراکنش‌ها را با کارمزدی بسیار اندک در حدود ۲ هزارم دلار انجام دهد.

با این حال چندین گزارش از شکست این پروژه به‌دلیل بی‌ثباتی منتشر شده است. ازدحام شبکه در ژانویه برای بلاک‌چین سولانا بیش از ۳۰ ساعت طول کشید و منجر به تایید نشدن تراکنش‌ها شد. این اتفاق با ارسال هرزنامه به‌وسیله ربات‌ها و ساخت تراکنش‌های تکراری ممکن شد.

این شبکه هنوز تعداد زیادی اپلیکیشن غیرمتمرکز در اختیار ندارد اما بستر Solana به محلی برای پلتفرم‌های توکن‌های غیرمثلی یا NFT تبدیل شده ‌است.

اتریوم ۲.۰

اتریوم از ابتدای فعالیتش برای تغییر روش اجماع به PoS برنامه‌ریزی شد و تاکنون مقدمات این تغییر را هم تا حدی فراهم کرده است. اتریوم ۲.۰ نامی است که بنیان‌گذاران این شبکه روی آن گذاشته‌اند و قرار است مشکلاتی مانند مقیاس‌پذیری، کند بودن سرعت پردازش تراکنش‌ها و بالا بودن هزینه تراکنش‌ها را برطرف کند.