هوش خانگی روی دوش‌های زیگ‌بی

هر روز که می‌گذرد ابزارهای خانگی بیشتری به قابلیت اتصال به اینترنت مجهز می‌شوند. این امر از طریق دستگاه مرکزی (Set-top-box) یا یک تقسیم‌کننده (router) و از طریق پروتکل‌های وای‌فای (Wi-Fi ) یا زیگ‌بی (ZigBee) میسر می‌شود. آمدن استاندارد جدید IPv6 به جای IPv4 ، گلوگاه قبلی‌ای را که بر سر راه فناوری اینترنت اشیا قرار داشت، برطرف کرد. با استاندارد IPv6 تعداد آی‌پی آدرس‌های موجود در اینترنت افزایش یافت تا گذار از فاز «اینترنت انسان‌ها» به «فاز اینترنت اشیا» عملی شود. اکنون دیگر همه ابزارهای خانگی می‌توانند به اینترنت وصل شوند و از طریق یک مرورگر وب یا اپلیکیشن روی گوشی هوشمند در دسترس صاحبخانه قرار گیرند. اکنون سوال این است که برای ابزارها و دستگاه‌های خانگی وای‌فای مناسب‌تر است یا زیگ‌بی؟ ممکن است تصور شود این دو فناوری با هم در رقابت هستند حال اینکه در واقع هر کدام جایگاه و کاربرد خود را دارند. وای‌فای مبتنی بر پروتکل 802.11 IEEE و با تمرکز روی سرعت بالای انتقال داده (100 مگابیت در ثانیه و بالاتر) طراحی شد تا انتقال محتوای پرسرعت را از مرورگری اینترنت تا دانلود موسیقی و فیلم عملی کند. ابزارهای متصل به وای‌فای معمولا به برق متصل هستند، بنابراین مصرف انرژی اولویت اول در آنها نیست. در مقابل، تمرکز فناوری زیگ‌بی که مبتنی بر پروتکل 802.15.4 IEEE طراحی شده بیشتر روی چیز دیگری است. این فناوری برای کاربرد در ابزارهای حسگر و کنترلی ساخته شده است که در آنها سرعت انتقال داده‌ها حدود 250 کیلوبیت در ثانیه کفایت می‌کند و در عوض اولویت اول، مصرف کم انرژی است. بنابراین عمر باتری‌های ابزارهای مجهز به زیگ‌بی به راحتی تا چندین سال در نظر گرفته می‌شود. حتی گاهی عمر باتری از عمر مفید خود ابزار هم بیشتر است. اگر این را با عمر مفید حداکثر چندین هفته‌ای یک ابزار متصل به وای‌فای مقایسه کنیم، می‌توان به محبوبیت...