مرز باریک میان صبر استراتژیک و سردرگمی سازمانی؛ تاکتیک بقا یا دام تصمیم‌گیری

ما با صبر کردن دست به کار خردمندانه‌ای می‌زنیم یا صرفاً بی‌هدف و سرگردان پیش می‌رویم؟ این سوالی است که بسیاری از رهبران سازمان‌ها در هفته‌ها و ماه‌های آینده از خود می‌پرسند. بلاتکلیفی موضوع تازه‌ای نیست. اما بلاتکلیفی سیاسی این روزها در پی تغییر سیاست‌های تعرفه‌ای آمریکا و واکنش‌های جهانی به آن، از توسل به تهدید تا انجام مذاکره، گویی قرار است تاثیری آشکار و بازدارنده بگذارد. حالا شرکت‌ها سرمایه‌گذاری را به تعویق می‌اندازند، مانند شرکت بزرگ صنایع شیمیایی Dow که احداث کارخانه جدید خود را به تاخیر انداخته است. شرکت‌ها فروش محصولات خود را به بعد موکول می‌کنند، مانند شرکت «نینتندو» که پیش‌فروش کنسول بعدی خود را به تعویق انداخت. و در نهایت، سازمان‌ها و موسسات تصمیم‌گیری را به تاخیر می‌اندازند. برای مثال، رزروها برای کانتینرهای باربری و ترابری هوایی از یک سال پیش افت چشمگیری پیدا کرده است. به گفته دبیرکل اتاق بازرگانی بین‌المللی، این رفتارها گویای آن است که شرکت‌ها با مشاهده تحولات رخ‌داده در سیاست‌ها و روابط تجاری تصمیم‌گیری درباره بازسازی زنجیره تامین خود را به بعد موکول می‌کنند. اگر صبر و مشاهده باعث از دست رفتن فرصت‌ها، افزایش هزینه‌ها یا بالا رفتن ریسک‌ها شود، پاسخی ناکارآمد به تغییر یا بلاتکلیفی است اما در عین حال می‌تواند استراتژی هوشمندانه‌ای برای به تعویق انداختن تعهدات و رصد وضعیت در حال وقوع باشد. اما چه زمانی باید از استراتژی صبر و مشاهده استفاده کرد و چطور می‌توان آن را به شکلی موثر به کار گرفت؟ زمانی که باید صبر و مشاهده کرد حقیقت آن است که مزایای استفاده از استراتژی صبر و مشاهده فراتر از حوزه کاری شرکت‌هاست. کارآمدی این استراتژی به دو چیز بستگی دارد: اول آنکه صبر و مشاهده تنها در صورتی می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد که بلاتکلیفی وضعیتی موقتی باشد. برای مثال، برخی از گونه‌های خفاش و موش زمانی که تامین مواد غذایی به امری پیش‌بینی‌ناپذیر...