سوار بر توسن مراد

این روزها که تب سیاست در فضای رسانه‌ای کشور بار دیگر بالا گرفته و حتی حرارت آن به رسانه‌های تخصصی حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات رسیده است، کمتر کسی به خاطر می‌آورد که چهار سال پیش در میانه سال پرحادثه ۸۸ یکی از مدیران شورشی بانکی کشور برای اولین بار از شکستن انحصار در شبکه بین‌بانکی کشور سخن گفت و فرضیه‌ای را درباره داشتن یک یا دو سوئیچ ملی دیگر برای ارتباط بین موسسات مالی کشور مطرح کرد که بعدها بارها از زبان‌ها و ادبیات مختلف تکرار و به شتاب ۲ معروف شد. این مدیر شاید نه در عرصه سیاست ولی در بازار فناوری‌های بانکی کشور چهره‌ای سرشناس بود؛‌ ولی‌الله فاطمی.نخستین بار نبود که نام این تکنوکرات مذهبی بر سر زبان‌ها می‌افتاد و پیش از این نیز او با انتقاداتی که بی‌وقفه و طی سالیان متمادی به نظام‌های تولید نرم‌افزارهای بانکی داخلی، معماری کارت‌های اعتباری و سیاست‌های بانک مرکزی در زمینه توسعه بانکداری الکترونیکی کرده بود، به چهره‌ای منتقد تبدیل شده بود. رسانه‌های حوزه فاوای کشور هم نام او را از مجموعه‌های تخصصی متفاوتی طی ربع قرن اخیر شنیده بودند که نام آنها از غول خدماتی بانک مرکزی یعنی شرکت خدمات انفورماتیک و مجموعه هزاردستان لاله کامپیوتر گرفته تا بانک سامان و در دوره‌های متاخرتر کیش ویر و توسن متفاوت بود.تاریخچه متنوع وی این سوال را مطرح می‌کرد که مهم‌ترین رقیب و منتقد فعالیت‌های تجاری بانیان شتاب و انحصار در این بازار نماینده کدام شرکت است و چگونه او و شرکایش توانسته‌اند به جایگاهی دست پیدا کنند تا خودشان را معترض سیاست‌های بسته بانک مرکزی ببینند. آخرین رد پا ما را به شرکتی تقریبا نامرئی رساند که نامش در چند سال گذشته تقریبا در تمامی پروژه‌های کلان بانکی کشور تکرار شده بود و به نوعی مالک بلامنازع بازار فناوری‌های نوین بانکی در طیف خصوصی‌ها بود. درست وقتی به آنها رسیدیم که شرکت چهاردهمین سالگرد تاسیسش را پشت سر می‌گذاشت، برای یک تغییر ساختار جدی و سنگین خود را مهیا می‌کرد و ۶۰۰ نفر نیروی متخصص در اختیار داشت؛‌ شرکت توسعه سامانه‌های نرم‌افزاری نگین مشهور به توسن.