نگاهی سریع به صد سال نام‌های تجاری برتر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران؛ هر جا که پول هست

فناوری اطلاعات و ارتباطات در ایران از روز نخست یک پدیده وارداتی بوده و هرچند طی قرن اخیر تلاش‌هایی کمرنگ و حتی گاهی نسبتاً موفق به امید تولیدی ‌شدن ایران در زمینه تکنولوژی‌های این رده صورت گرفته ولی واقعیت این است که ICT همچنان در ایران جریانی است که نبضش را کم و بیش می‌شود در همه زمینه‌ها با نام‌های تجاری قدرتمند خارجی و گاهی داخلی که حضورشان جهت بازار را تغییر داده است سنجید. این یک روایت شخصی و اندکی شتاب‌زده از ۱۰ نام برتر فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی ایران طی یکصد سال اخیر است: اگر بخواهیم داستان یکصد سال اخیر را با نام‌های تجاری برتر حوزه فناوری ارتباطی ایران شروع کنیم، باید به اعماق تاریخ برگردیم. جایی که در ابتدای دهه ۳۰ رضاخان پهلوی به امید نوسازی زیرساخت حمل‌ونقل کشور راه‌آهن سراسری ایران را ساخت. این سیستم حمل‌ونقل شهری قرار بود تهران را از طریق بندر شاه یا همان بندر ترکمن امروزی به دریای خزر و از طریق بندر شاهپور یا بندر امام خمینی (ره) فعلی به خلیج فارس متصل کند. این شبکه بعدها در دوران محمدرضا پهلوی اگسترش پیدا کرد و تهران را به شهرهای اصلی دیگر نیز متصل کرد. در آن زمان کنسرسیومی چندملیتی برای خط آهن در حوالی ۱۳۳۴ در ایران بودند که در آن میان بلژیکی‌هایی که برای ساخت راه‌آهن سراسری به ایران آمده بودند نیاز داشتند میان ایستگاه‌های راه‌آهن، ارتباط برقرار کنند. این مهندسان با خودشان دستگاه‌های تلفن آوردند که مارک خاصی نداشتند و حتی گوشی تلفن هم شماره‌گیر نداشت! طبیعتاً حدس می‌زنید که در این زمان، تلفن‌چی داشتیم که هر مرکز را به مرکز دیگر دستی وصل می‌کرد ولی این روند زیاد ادامه پیدا نکرد و وقتی ایرانی‌ها جادوی ارتباطات و تاثیر آن بر جامعه را از نزدیک دیدند این عاشقی تازه شروع شد. دهه ۳۰: ژرمن‌ها وارد می‌شوند اگر بقیه گزارش‌های...