حرکت تدریجی و مداوم بازار سرمایه به سمت رشد و بلوغ در سالهای اخیر، مرهون ایجاد زیرساختهای نرمافزاری و سختافزاری بوده و بدون شک در بازاری که ثانیهها و لحظهها در آن اهمیت بسیار بالایی دارند، حساسیت این زیرساختها نیز بسیار بالا خواهد بود. تجهیز بورس اوراق بهادار ایران به سامانه معاملاتی پیشرفته در سال 1387 و امکان دسترسی مستقیم سرمایهگذاران به هسته معاملات بورس از طریق معاملات برخط (Online Trading) در سال 1389 و همچنین شکلگیری و ارائه خدمات تحلیلی توسط شرکتهای پردازش اطلاعات مالی که یکی از نهادهای مالی تعریفشده در بازار سرمایه هستند، راه را برای گسترش بازارهای بورس مبتنی بر خدمات الکترونیکی گشودهاند. ارتباط بورسها با دنیای الکترونیکی و فناوری اطلاعات مانند هر بازار یا پدیده دیگر، تحولی گسترده در آن ایجاد کرده است. بورس الکترونیکی در دنیا نخستین بار با راهاندازی سامانه معاملاتی خودکار در ایالات متحده ظهور پیدا کرد که در ابتدا، به یک تابلوی اعلانات رایانهای محدود میشد و قیمت سهام و میزان تقاضا برای هر سهم را نشان میداد. در ابتدای سال 1969 سیستمهایی معروف به سیستمهای معاملاتی دیجیتال (ECNs) برای نمایش سهام معرفی شدند و در اواخر دهه 1980 بود که بسیاری از پیشگام کارگزاری بورس با بررسی دقیقتر روی تجارت الکترونیکی، درصدد توسعه نرمافزارها یا خرید شرکتهایی برآمدند که اطلاعات معاملات سهام را در اختیارشان بگذارد و خریداران و فروشندگان را به صورت کارا به هم مرتبط کند و مقرون به صرفه نیز باشد. 10 سال بعد یعنی 1990 معاملات برخط (Online Trading) به تدریج توسعه پیدا کرد و برای معاملهگران خرد با فراهم کردن دسترسی بهتر به اطلاعات، تسهیل معاملات و کاهش هزینههای پردازش، محبوبیت یافت. تا اواسط دهه 1990 بیش از 20 درصد جمعیت کشور آمریکا در سهام سرمایهگذاری کردند که در مقایسه با دهه قبل (کمتر از پنج درصد) رشد بسیار چشمگیری داشت. شرکت Trade plus یکی...