کسی که در خیابان، به صورت مردم کیک‌خامه‌ای می‌زند از نظر قانون کاری مجرمانه انجام نداده است مگر اینکه؛ چرا «خامه میقولی» جرم نیست؟

صفحه‌ای بود در اینستاگرام به نام جوانی که اول اسمش «س» بود. نوشتم «بود»؛ چون حالا که دارم این متن را می‌نویسم، این صفحه تمام پست‌هایش پاک شده و فقط یک پست دارد که در آن نوشته شده: «این صفحه حسب دستور مقام محترم قضایی به علت انتشار محتوای مجرمانه مسدود گردید.» صاحب این صفحه با تکیه‌کلام «میقولی» یا همان «میخوری» خودمان شناخته می‌شد و با کلیپ‌هایی که در یک پل عابرپیاده به صورت عابران کیک خامه‌ای می‌زد و به اصطلاح ویدئوی پرانک یا دوربین مخفی تهیه می‌کرد. من نمی‌دانم بسته شدن ظاهری این صفحه، تکنیکی جدید برای کسب دنبال‌کننده بیشتر است یا واقعاً با صاحب این صفحه برخورد قضایی شده است اما دست‌کم از نظر حقوقی زمینه لازم برای محکوم کردن چنین فردی، بدون شکایت اشخاص حقیقی وجود ندارد. اصل بر برائت است یعنی چه؟ قبلش یک حرف را با هم مرور کنیم؟ آیا یک نوشته حقوقی، در حوزه فناوری اطلاعات، باید به دنبال دلایلی برای گناهکاری یک فرد باشد یا به دنبال دلایلی برای بی‌گناهی او؟ این نوشته حقوقی، مانند دادستان که مدعی‌العموم است، باید به دنبال حداکثر نفع عمومی باشد. نفع عمومی در این است که اگر بین مجرم بودن یا نبودن فردی شک داشته باشیم، به سمت مجرم نبودن او حرکت کنیم و نفع عمومی در این است که مقابل آزادی بیان نایستیم و اجازه بدهیم بیان‌های مختلف خود را در جامعه ابراز کنند و هر چقدر که می‌توانند در جذب مخاطب بکوشند و از طریق فهم عمومی، عیارشان مشخص شود. بنابراین کماکان اصل بر برائت آقای «س»، صاحب آن صفحه دوربین مخفی، است حتی اگر از کلیپ او خوش‌مان نیاید و از دست او بسیار عصبانی باشیم. در عین حال بدانید که اصل در تفسیر قوانین کیفری تفسیر به نفع متهم و اصل در تفسیر قانون در حیطه حقوق بشر، تفسیر به ضرر دولت است....