ویزای کوچ‌نشینی احتمالاً به معضل تبدیل شود؛ جهنم بوروکراسی

کشورهای وابسته به گردشگری زمان کمی را در ارتقای خود به عنوان مقاصدی برای موج جدیدی از شرکت‌ها که سیاست کار از هر کجا دارند صرف کرده‌اند. اما درخواست‌های آنها همچنان گویی از سوی شرکت‌های بزرگ، به رغم اطلاعیه‌های دوستانه‌ای که داده‌اند، نادیده گرفته می‌شود. مناطق آفتابی‌تر نظیر جزایر کارائیب و دوبی و همچنین کشورهایی مثل گرجستان و استونی «ویزاهای نومَد دیجیتالی» مخصوصی برای تحریک اقتصادهای محلی در طول پاندمی ساختند. آنها «کارگر دانش» یا دانش‌ورز (Knowledge worker) را به همراه فریلنسرهایی که به‌ طور سنتی در مجموعه نومد قرار می‌گرفتند در برخی موارد تا حداکثر دو سال اسکان می‌دهند. حداقل حقوق مصوب بنیان این بهشت زمینی است و بیمه پزشکی و اشتغال از دیگر مزیت‌های آن. برای نمونه ایسلند حداقل حقوق ماهانه تقریباً هشت هزار یورو را لازم می‌داند. استونی حداقل ۴۲۰۰ دلار در ماه و باربادوس هم حقوق دست‌کم ۵۰ هزار دلار را می‌طلبد. این سناریویی رویایی برای حقوق‌بگیرانی است که سازمان‌هایشان هنوز مفهوم کار در خانه را به رسمیت نشناخته‌ بودند اما سراغ کار از هر کجا رفتند. با این حال هنوز ریاست این شرکت‌ها آماده نیستند تا اجازه رفتن به آنها بدهند. تکامل پلتفرم‌های جابه‌جایی و تحرک هیجان زیادی در رسانه‌ها و پست‌های وبلاگی وجود دارد که بر سیاست‌های دورکاریِ شرکت‌هایی مثل سیلزفورس، توییتر، مایکروسافت و اخیراً اسپاتیفای متمرکز شده‌اند. اسپاتیفای برای نمونه در وبلاگش می‌نویسد: «باور داریم که زمان شروع گذار و تبدیل شدن به شرکتی منعطف اکنون فرار رسیده است و برنامه‌‌ی کار از هر کجا را برای کلیه کارکنان‌مان کلید می‌زنیم.» [caption id="attachment_120247" align="alignright" width="340"] تونی جیموس: ۱.۵ میلیارد کارمند دانش‌ورز در ۱۰ سال آینده وارد فضای کار دیجیتالی می‌شوند که اکثرشان در کشورهای توسعه‌یافته زندگی می‌‌کنند.[/caption] پیرو این اخبار پیام‌های مشابه زیادی در پلتفرم‌های جابه‌جایی (mobility platforms) و استعدادیابی منتشر شد که هدف‌شان استخدام و اشتغال‌زایی در سطح جهانی بود. در آوریل...