تکنولوژی چقدر می‌تواند تصمیمات انسان را در ورزش بهبود دهد؟

به گزارش پیوست، کمک‌داوری کار ساده‌ای نیست. در این محیط پرفشار تصمیم‌گیرنده مدام هدف انتقاد بازیکنان، مربی‌، هواداران، متخصصان ورزش و اسپانسر‌های مسابقات قرار دارد و این موضوع زندگی آنها را بسیار دشوار می‌کند. با ارتباطات امروزی، تمام انسان‌های روی این کره خاکی می‌توانند همه حرکات زمین ورزش را ببینند و درست و غلط را آن هم بدون هیچ فشاری قضاوت کنند‌.

حالا تکنولوژی را وارد ورزش کنید. این ابزار همه چیز را سریع و دقیق و برابر می‌کند. مهم‌تر از همه تکنولوژی فشار روانی کمک‌داورهایی را که در جریان تصمیم‌گیری متحمل فشار سنگینی می‌شوند کاهش می‌دهد. چند دهه پیش در ۱۹۹۲ «داور سوم» کریکت را به طور کامل تغییر داد. این داور سوم در واقع ویدئو‌هایی از بازی بود که تصمیمات داوران را تغییر می‌داد. در حالی که یک میلیارد چشم نظاره‌گر هر تصمیم داور است، تنها یک داور سوم روباتی می‌تواند تصمیم درست بگیرد.

قدرت مغزهای غیرانسانی

مغزهای غیرانسانی به نوعی برتر از مغز انسان تلقی می‌شوند و از این رو، تصمیمات داوران حرفه‌ای را مقبول‌تر و کم‌استرس‌تر می‌کنند.

با این حال، همیشه این بحث در میان است که تکنولوژی در ورزش باید تا کجا نفوذ کند یا در واقع، تا چه اندازه باید به آن اجازه داد در این حوزه پیشرفت کند. در ۲۰۰۷، اسنوبردسوار و یک دانشمند ورزش در استرالیا سیستمی از حسگر‌ها طراحی کردند تا ببینند سنجش دقیق یک رقیب تا چه حد به ارزیابی عملکرد متخصصان کمک می‌کند. با این مقیاس می‌توان یک استاندارد عملکردی منصفانه و عاری از تعصبات، جهل و ذهنیت‌های انسانی طراحی کرد.

در این آزمایش ۱۰ اسنوبردسوار حضور داشتند و به هر کدام یک شتاب‌سنجش و ژیروسکوپ متصل شده بود. این حسگر‌ها اطلاعات دقیقی از دو فاکتور بسیار مهم در این ورزش ارائه می‌کردند: درجه چرخش و طول پرش. پس از رقابت، داده‌های سنسور‌ها و تصمیمات هر کدام از ورزشکاران با قضاوت‌های انسانی مقایسه شد. این دو حسگر اطلاعاتی ارائه کردند که تقریباً سه‌چهارم از تغییرات امتیاز‌های رسمی را شامل می‌شد و باعث شد دقت این حسگر‌ها بیشتر از تصمیم‌گیرندگان انسانی شود. نکته جالب اینجاست که بسیاری از متخصصان اسنوبرد با اذعان به بی‌دقتی داوران انسانی، باز هم این ابزار را جانشین تصمیم‌گیرندگان انسان نمی‌کنند.

کمک‌داور ویدئویی (VAR) که در جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۸ استفاده شد نشانگر ایمان تقریبا نیمی از جمعیت جهان یعنی ۳.۴ میلیارد انسانی است که در آن سال تماشاگر این مسابقات جذاب بودند. این اتاق ساده کنترل ویدئویی می‌تواند در لحظه با داوران حاضر در زمین ارتباط برقرار کند. تصمیمات این اتاق با دقت ۹۹.۳ درصد در برابر دقت ۹۵ درصدی انسان‌ها اعتبار بسیار زیادی دارد. NFL، لیگ حرفه‌ای فوتبال آمریکایی، نیز برای تایید و بررسی دوباره تصمیمات داوران سال‌هاست از سیستم‌های ویدئویی استفاده می‌کند. در بسکتبال حرفه‌ای هم برای تصمیماتی مثل خطا و مالکیت از سیستم‌های بازپخش ویدئویی استفاده می‌شود و سعی بر این است که داوران پیش از تصمیمات جدی به مانیتور بازپخش نگاهی بیندازند.

سیستم VAR یک مزیت دیگر هم دارد: این دستگاه داده‌ها را جمع‌آوری و به ابزارهای پیشرفته تحلیل تزریق می‌کند. با این شرایط می‌توان «Moneyball» (فیلمی که در آن برد پیت که فارغ‌التحصیل اقتصاد است سعی دارد بر اساس روش‌های کامپیوتری تیم بیسبالی تشکیل دهد) را در عرصه عمومی اجرایی کرد. اکثر ابزارهایی که برای تصمیم‌گیری‌های ورزشی استفاده می‌شوند به تکنولوژی‌ها و شبکه‌های ارتباطی پیشرفته نیاز دارند. هرچند وای‌فای تکنولوژی مناسبی برای اتصال لحظه‌ای محسوب می‌شود اما تکنولوژی 5G بازی را متحول می‌کند. این تکنولوژی تماشای زنده حرکات را تسهیل و استفاده از په‍پاد را برای ارائه تصاویر مطلوب ممکن می‌کند. در بازی‌های المپیک زمستانی پیونگ‌چانگ ۲۰۱۸، تکنولوژی 5G به وفور برای پهپاد و ارائه تجربه بهتر به تماشاگران استفاده شد. البته سرعت، دقت و شفافیتی که 5G برای پهپاد فراهم می‌کند برای داوران هم مفید است.

از دیگر تکنولوژی‌هایی که می‌تواند به تصمیم‌گیری درست داوران کمک کند Hawk-eye یا چشم شاهین است. تکنولوژی Hawk-eye با استفاده از کامپیوتر‌ها و دوربین‌های پیشرفته خط سیر توپ را دنبال می‌کند. مسئولان ورزش راگبی برای بهبود تصمیمات میدانی از این تکنولوژی در جام‌جهانی راگبی ۲۰۱۵ استفاده کردند. امروز این ابزار در بسیاری از ورزش‌های بین‌المللی برای کمک به داوران استفاده می‌شود. در طول مسابقات اوپن آمریکا در ۲۰۲۱، نسخه پیشرفته‌تری از Hawk-eye به نام Hawk-eye Live به ویژه برای تصمیمات بحث‌برانگیز بازی استفاده شد.

اخلاقیات استفاده از تکنولوژی در ورزش

آیا استفاده از Autotune یا تقویت خودکار از سوی خوانندگان کاری اخلاقی است؟ آیا نرم‌افزاری مثل illustrator از هنر هنرمند می‌کاهد؟ برای پاسخ به پرسش دیرینه هنر و فعالیت انسانی در برابر آنچه تکنولوژی ارائه می‌کند به زمان بیشتری نیاز است. اینکه استفاده از تکنولوژی برای داوری از لذت یا هیجان بازی می‌کاهد موضوعی است که تفکر و تعمق بیشتری می‌طلبد، درست همانند این سوال که آیا ماشین‌های بافندگی چیزی از هنر بافنده کم می‌کنند؟

این سوال دیرینه به پاسخی مدرن نیاز دارد. تا زمانی که ورزش برای لذت باشد، فشار کمتری بر تصمیمات احساس می‌شود. بالاخره هدف نهایی لذت و سرگرمی است، اما زمانی که پای پول در میان باشد، بازارها و حتی مسیر حرفه‌ای بسیاری به این تصمیمات وابسته است و فشاری وصف‌نا‌پذیر بر دوش تصمیم‌گیرنده است. برای توجیه این نوع تصمیمات بهتر است از ابزارهای بی‌طرفی استفاده کنیم که به واسطه استفاده از الگوریتم نتایجی توجیه‌پذیر به دست می‌دهند.

کلام آخر

با همه آنچه از تکنولوژی مدرن و استفاده از آن برای بهبود عملکرد انسانی گفتیم اما خوب است برای درک اهمیت انسان، به یکی از حساس‌ترین و رقابتی‌ترین ورزش‌های دنیا اشاره کنیم. فرمول یک، معتبرترین مسابقات خودرو جهان، اعلام کرده که «در هر اتومبیل مسابقه‌ای بیش از ۳۰۰ حسگر استفاده می‌شود و بیش از ۱.۱ میلیون داده در ثانیه را فرمول یک از هر خودرو دریافت می‌کند». حتی با وجود میلیارد‌ها داده در هر مسابقه آخر هفته، هنوز هم بهترین سنسور، راننده اتومبیل است.

منبع: Forbes