رئیس نصر کشور: فریلنسرها باید جایگاه حقوقی داشته باشند
رئیس نصر کشور گفت که ما درحال تدوین برخی از سازوکارها برای فریلنسرها هستیم. به…
۱۸ مهر ۱۴۰۳
پزشکی از راه دور در دوره همهگیری کرونا بیش از هر زمان مورد توجه قرار گرفته است. در این زمینه در ایران نیز فعالیتهایی صورت گرفته است اما همچنان چالشهای بخش رگولاتوری سر راه استارتآپهای ایرانی فعال در زمینه سلامت الکترونیکی قرار دارد. امروز کجا ایستادهایم و به چه سمتی حرکت میکنیم؟
به گزارش روابط عمومی دکترساینا، پسوند الکترونیکی و دیجیتالی چند سالی است که به بخشهای گوناگون زندگی، از اقتصاد تا آموزش، وارد شده است. سلامت الکترونیکی و پزشکی از راه دور نیز یکی از همین حوزههاست. مشاوره، درمان و حتی در مواردی جراحیهای مهمی از راه دور در دنیا مدیریت شده است. در ایران نیز استارتآپهای حوزه سلامت روند توسعه سلامت الکترونیکی را در کانون توجه قرار دادهاند. اما سوال اینجاست جایگاه ما در نقشه سلامت الکترونیکی جهانی کجاست؟
پزشکی از راه دور به ارائه مراقبتهای پزشکی و خدمات بهداشتی عمومی از راه دور اشاره میکند. پزشکی از راه دور به مدت چندین دهه با شواهد چشمگیری که پتانسیل آن را برای بهبود کیفیت مراقبت از بیماران، کاهش پذیرش مجدد در بیمارستان و افزایش پسانداز برای بیماران و ارائهدهندگان خدمات درمان نشان میدهد مورد توجه جدی قرار گرفته است.
اما در دو سال اخیر همهگیری کرونا منجر به افزایش توجه و البته استفاده از امکان پزشکی و بهداشت از راه دور برای ارائه خدمات مراقبتهای بهداشتی شده است. این اتفاق در ایران نیز با توجه به افزایش کاربران پلتفرمهای این حوزه از جمله دکترساینا مشهود است. بر اساس پژوهشها و مقالههای منتشرشده در کشورهای توسعهیافته، توسعه پزشکی از راه دور باید به عنوان مکمل روشهای مراقبتهای بهداشتی کنونی، نه با هدف دیجیتالی کردن کامل سیستم مراقبتهای بهداشتی، بلکه برای استفاده از قدرت فناوری به منظور ارتقای حوزههایی که ممکن است با پتانسیل کامل خود کار نکنند، ساختاربندی شود.
استارتآپهای ایرانی بعد از همهگیری کرونا با سرعت زیادی پیش رفتند و با چالشهای ایجا شده از طرف نهادهای بالادستی مواجه بودند. چالشهایی که اکوسیستم استارتآپی سلامت دیجیتالی را درگیر کرده تا جایی پیش رفته که به نظر میرسد هر مجموعه نیازمند دپارتمانی برای پیگیری مواردی است که وزارت بهداشت هر روز به عنوان مانع سر راه این حوزه قرار میدهد. این در حالی است که پیش از تولد و آغاز به کار سلامت دیجیتالی به شکل چارچوبمند در کشور، داروخانهها به صورت تلفنی و از طریق پیک دارو ارسال میکردند. از طرفی دیگر آزمایشگاهها نیز امکان نمونهگیری در خانه را فراهم کرده بودند.
اما حالا در شرایطی که نیاز جدی جامعه به این امکانات احساس میشود، نه تنها رگولاتوری قدم از قدم برنداشته بلکه امکان فعالیت هدفمند و مبتنی بر توسعه نیز از استارتآپهای حوزه سلامت گرفته شده است. البته همچنان امکان مشاوره پزشکی در چارچوب مراقبت سلامت از راه دور (Tele Health) در ایران وجود دارد، هرچند همین امکان نیز هرازگاهی با سنگاندازیهایی همراه است.