از اولین گام فرزندتان عکس بگیرید

اولین ابزار پوشیدنی‌ات چه بود؟اولی که واقعا خوب کار کرد یک Private Eye بود که روی سر نصب می‌شد و شامل پردازنده‌ای 12 مگاهرتزی (پروسسور اینتل 286) با دو مگابایت رم و هارد 85 مگابیتی می‌شد. روی یک تلفن بی‌سیم داخل ماشین به وزن دو پوند نصب شده بود و یک باتری موتور هفت پوندی آن را به کار می‌انداخت. تمامی اینها داخل یک کوله‌پشتی قرار می‌گرفت. من این صفحه را روی سرم می‌گذاشتم و تمام ابزار داخل کوله‌پشتی بود، به‌علاوه یک تودلر (یک صفحه‌کلید کوچک دستی). آیا عرضه عینک گوگل این احساس را به شما می‌دهد که بالاخره همه می‌توانند جهان را مانند شما درک کنند؟ بله. گوشی‌های هوشمند واقعی تا اواسط دهه 2000 عرضه نشده بودند. از نظر حامیان کامپیوترهای پوشیدنی، گوشی هوشمند برگشت به عقب بود زیرا چیزی بود که توجهات را از دنیای واقعی دور می‌کند. وقتی در خیابان قدم می‌زنیم، استفاده از آن بسیار دشوار است. تبادل اطلاعات از طریق کامپیوتر پوشیدنی آن‌قدر برای من سریع است که به لحاظ اجتماعی هیچ مانعی ایجاد نمی‌کند. عینک چطور می‌تواند کمتر از گوشی هوشمند حواس شما را پرت کند؟ چون به هر حال چیزی روی صورت‌تان قرار می‌گیرد. برای من بازگشت و نگاه به پیامی که چند ثانیه پیش برای شما فرستاده‌ام فقط چند ثانیه طول می‌کشد. این کار را همیشه می‌توانم انجام دهم. این کاری نیست که بتوان همیشه با گوشی هوشمند انجام داد. این یک مشکل واقعی است و دلیل آن تا حد زیادی به این مربوط می‌شود که مردم می‌توانند با استفاده از عینک بدون دخالت دست از اطراف فیلمبرداری کنند. به این می‌گویند «سوراخ عینک»، آیا این واقعا شما را متعجب نمی‌کند؟ من از سال 1993 با این سیستم تعاملی کار کرده‌ام. چیزی نیست که درباره عینک نشنیده باشم. اغلب مواقع، وقتی مردم درباره این مساله صحبت می‌کنند، در واقع آن را استفاده...