از زمان رونمایی گوگل از عینک API خود در SXSW در ماه مارس سال گذشته، بازاریابها متوجه اهمیت فناوری پوشیدنی شدند. ابزارکهای کوچک پوشیدنی مانند عینک، ساعت، قدمسنج، رهگیر بدنسازی و ناظر خواب در همهجا عرضه میشوند و برخی آنها را آینده دنیای موبایل میدانند. با توجه به اینکه اغلب ابزارهای پوشیدنی کارایی محدودی دارند، شاید درست نباشد آنها را همسطح گوشی و تبلت قرار دهیم. اما این ابزارکها اساسا قابل جابهجایی و بدون نیاز به کار با دست هستند و همین جذابیت آنهاست. با فراگیر شدن ابزارهای پوشیدنی - قرار است تا سال 2016 صد میلیون ابزار عرضه شود - بازارها در حال بررسی سریعترین پلتفرم برای شروع هستند. آیا واقعا عینک گوگل با پلتفرم غنی از قابلیتها اما طراحی قابل تردید، سریعترین خواهد بود یا ابزارهای کارآمدتری مانند پبل واچ (Pebble watch)، قدمسنج فیتبیت (Fitbit pedometer ) یا مچبند جابون آپ (Jawbone Up wristband)؟ برای تصمیمگیری خیلی زود است. به احتمال زیاد چند برنده و بسیاری بازیگر کوچک در این عرصه ظهور خواهند کرد و حتی در این صورت نیز مدتی طول میکشد بازاریابها واقعا به دادههای ابزارهای پوشیدنی دسترسی پیدا کنند و راهبردهای موبایل خود را بهروز کنند. اما این گفته بدان معنی نیست که باید این روند جدید را نادیده گرفت. برعکس، محبوبیت فزاینده ابزارهای پوشیدنی نشان میدهد باید تمرکز بیشتری روی مصرفکننده داشته باشند زیرا با وجود اطلاعات گسترده قابل دسترس در مورد مشتریان - مانند مکان، زمان و میزان استفاده از یک برنامه یا تعداد خریدها - هنوز اطلاعات کلیدی در مورد شرایط فیزیکی و ذهنی آنها که برای برندها ارزشمند است، در اختیار نداریم. البته میتوانیم بر اساس اطلاعات موجود حدس بزنیم. ناشران محتوا سالهاست این کار را انجام میدهند، آنها بر اساس اطلاعات محدودی که دارند برآوردهای خود را به تبلیغکنندگان میفروشند (مثلا «ورزشکاری فعال بیست و اندی ساله که از چالشهای...