skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

اخبار

شیرا اوواید نویسنده میهمان

توانایی کار آنلاین نباید مزیتی برای عده‌ای معدود بلکه گزینه‌ای برای همه باشد

دورکاری باید همگانی شود

شیرا اوواید
نویسنده میهمان

۱۹ تیر ۱۴۰۰

زمان مطالعه : ۳ دقیقه

تاریخ به‌روزرسانی: ۲۹ آبان ۱۴۰۰

نفوذ تکنولوژی به بیشتر صنایع باعث شکافی میان نیروی کار شده‌است؛ یک سوی این شکاف مشاغلی امیدوار کننده و با درآمد خوب و سوی دیگرش مشاغلی کم درآمد با احتمال پایین پیشرفت. پاندمی باعث شده تا شرکت‌های بیشتری از خودکارسازی استفاده کنند و این موضوع گزینه‌های شغلی و قدرت خرید را به ویژه در بین کارکنان خدماتی و کم درآمد کاهش می‌دهد.

اگر دورکاری به عنوان یکی از میراث پاندمی ماندگار شود، شکاف میان مشاغل بیشتر خواهد شد. متخصصان پشت میز نشین این گزینه را دارند که حداقل به صورت نیمه وقت از محدودیت‌های محل کار فیزیکی رها شوند. اما قصابی از دور یا نگهداری از کودکان ممکن نیست و نمی‌توان با تماس تصویری بزرگراه را تعمیر کرد.

اپل در حال پیگیری یک برنامه آزمایشی است که شاید یک مسیر دموکراتیک را برای دورکاری ممکن کند. هفته پیش بلومبرگ گزارش کرد که این شرکت در یک آزمایش به فروشندگان خود اجازه داده تا به صورت نیمه وقت از خارج فروشگاه کار کنند. حتی پیش از پاندمی کرونا هم یک سری مشاغل مربوط به خدمات مشتری، از مراکز تماس به دورکاری تبدیل شده بود.

این طرح نشانه‌ای امیدوار کننده است که تکنولوژی می‌تواند گزینه دورکاری را علاوه بر متخصصان، که اقلیت نیروی کار در آمریکا هستند، برای دیگران نیز فراهم کند. تنها حدود یک ششم از کارکنان آمریکایی در دوران پاندمی به دورکاری مشغول هستند.

اعتراف می‌کنم که موضوع اپل و کار کردن در یکی از فروشگاه‌های این شرکت با دیگر مشاغل حضوری متفاوت است. کارکنان اپل می‌توانند حتی بدون مشاهده مشتری هم توصیه فنی ارائه کنند یا بخش فروش را تحت نظر بگیرند. این کار برای کارکنان دیگر فروشگاه‌ها یا بخش درمان، تولید، ساختمان‌ سازی و رستوران‌ها به این راحتی نیست.

این پاندمی به ما آموخت که کرونا احتمالا آخرین بحرانی نیست که در زندگی معمولی ما اخلال ایجاد می‌کند. خیلی خوب است که حالا افراد، شرکت‌ها، دولت‌ها و متخصصان تکنولوژی در پی آن هستند که فعالیت‌های بیشتری را به روش کاملا آنلاین امکان پذیر کنند و این مزیت دیگر مختص یک عده معدود نباشد و به پیش نیازی برای هر شخص تبدیل شود.

برای این کار سیستم نابرابر و ناکارآمد اینترنت باید متحول شود و ذهنیت کارفرما و کارکنان درمورد دورکاری تغییر کند و احتمالا به تکنولوژی‌هایی نیاز داریم که دورکاری را برای کار‌های بیشتری محقق کنند. مدارس در شرایط بحرانی مجبور به فعالیت آنلاین شدند که روند خوبی برای خیلی‌ها نبود. اما حالا اگر بحران‌های آینده مثل آتش سوزی‌های گسترده یا دیگر شرایط اضطراری برای مدارس مشکل ایجاد کنند، این گزینه برای مدرسه، کار و زندگی روی میز است.

خبر خوش اینکه پیش از اینهم تکنولوژی جهشی این چنین از متخصصان به تمام اقشار را تجربه کرده است. زمانی کامپیوتر‌ جعبه بزرگی بود که تنها روی میز ادارات وجود داشت. حالا تقریبا هر شرکت و هر کارمندی به نوعی در زندگی روزمره به کامپیوتر وابسته است که البته بد و خوبش با هم است.

برای آمادگی برای بحران‌های آینده که ممکن است دوباره ما را از هم جدا کنند، باید روی تکنولوژی‌هایی تمرکز کنیم که حتی در شرایط دوری از یکدیگر هم بتوانیم به بهترین نحو در فضای آنلاین فعالیت کنیم.

منبع: NYTimes

https://pvst.ir/ag7

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو