لایک می کنم پس هستم

آزادی بیان به عنوان یکی از حقوق و آزادی‌های بنیادین آدمی، ارزشی خاص در نظام حقوق بشر دارد. هر تلاشی برای افزایش مصداقی این آزادی‌ها بر اعمال و رفتار آدمی می‌تواند دست مستبدان را از شهروندانی که زبان سبز و عملکردی خلاف میل حکومت‌ها دارند؛ کوتاه‌تر کند. افزایش مصادیق تحت شمول آزادی بیان یا با کاستن محدودیت‌های بیان مورد حمایت قابل دسترسی است یا با توسعه مفهوم و به تبع آن مصادیق «بیان». در این مقاله تلاش شده است از طریقه دوم استفاده شود. مبنای کار به صورت کلی رای دادگاه تجدید نظری در ایالات ‌متحده است که پسند کردن صفحات فیس‌بوک را مصداقی از آزادی بیان می‌داند. به نظر می‌رسد در عصر رسانه‌های اجتماعی، موضوعات جدیدی در عرصه جامعه وجود دارد که حقوق ناگزیر از صحبت در مورد این موضوعات است.   اهمیت پرداختن به آزادی بیان در جهانی که حالا سخن از نسل سوم حقوق بشر به میان می‌آید، چه جای سخن از حق آزادی بیان است که در نسل اول آن قرار می‌گیرد؟ حقی که حالا دیگر حتی کمتر دیکتاتوری در جهان حاضر است بگوید آن را محترم نمی‌شمارد. به نظر می‌رسد در ابتدای تحقیق باید به این پرسش جواب داد و اهمیت بحث و گفت‌وگو از آزادی بیان در جهان امروز را یادآور شد. ابتدایی‌ترین مساله در این خصوص ارزش‌های ذاتی است که آزادی بیان دارد. آزادی بیان با کشف حقیقت به توسعه جوامع کمک می‌کند، باعث خود شکوفایی فردی انسان‌ها و نیز جلوه‌ای از حق تعیین سرنوشتی است که آدمیان در اختیار دارند. اگرچه در جهان امروز دیگر از لب دوختن مخالفان خبری نیست (یا حداقل به ندرت اتفاق می‌افتد) اما باز هم آزادی بیان به انحای مختلف نقض می‌شود. کافی است گزارش‌های سازمان‌های حامی این حق چون ماده 19 یا سازمان گزارشگران بدون مرز را که در زمینه آزادی مطبوعات فعال است، بخوانیم تا...