جویندگان طلا

اگر ایرانگرد خوش‌ذوقی باشید احتمالاً اولین بار که گرگر را می‌بینید نه از طریق موتورهای جست‌وجو یا در افتتاحیه وزارت ارتباطات بلکه در شهر شوشتر است؛ جایی که هر ساله هزاران توریست به امید دیدن نمایی از سازه‌های آبی ساسانیان به جنوب کشور سفر می‌کنند و به جای دیدن پل و آسیابی باقیمانده از هزار و اندی سال پیش رودی نیمه‌جان بدون هیچ راهنمایی درست در حال احتضار زیر صخره‌هایی نیمه‌ویران، آلوده و پر از زباله می‌بینند که بدون هیچ تاسیسات بهداشتی یا رفاهی رها شده است. در یک کلام اینجا هم گرگر ناامید‌کننده است حتی وقتی موضوع گزارش، موتور جست‌وجوی بومی نباشد. ولی متاسفانه این بار سوژه بود و موتور جست‌وجوی گرگر که نامش در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نیز بسیار به میان آمده، هنگام تهیه گزارش از دسترس خارج است. وقتی همین نام را به عنوان واژه مشترک در همه جویشگرها جست‌وجو کنید -واژه‌ای که در نگاه اول برای خیلی‌ها عجیب به نظر می‌رسد و وجه تسمیه آن قابل فهم نیست- همه جویشگرها در سه نتیجه اول، اطلاعاتی در خصوص مکان‌هایی می‌آورند که با نام «گرگر» در ایران وجود دارد اما تنها در جویشگر خواهرخوانده‌اش یعنی یوز اولین نتیجه، خود «موتور جست‌وجوی گرگر» است که آن هم قابل دسترس نیست؛ با شباهتی عجیب به میراث رو به ویرانی شاهان ساسانی. موتور جست‌وجوی ملی در دولت دهم نخستین بار در سال ۸۹ موضوع موتور جست‌وجوی ملی با سخنرانی رضا تقی‌پور وزیر وقت وزارتخانه ارتباطات و فناوری اطلاعات بر سر زبان‌ها افتاد. «در اینکه موتورهای جست‌وجوی خارجی ابزارهای جاسوسی بیگانگان است شکی نیست و این را می‌توان به راحتی از آمارهایی که منتشر می‌کنند، متوجه شد. انتشار اطلاعاتی مثل اینکه مردم ایران در هفته یا روز مشخصی از کدام کلمات بیشتر استفاده کره‌اند یکی از مصادیق سرقت اطلاعات توسط شرکت‌های ارائه‌دهنده این آمار است.» موضوع ایجاد موتور جست‌وجوی بومی یا...