مدیریت باعث جزیره‌ای شدن شبکه‌ها می‌شود

طرح سلامت الکترونیکی، پروژه‌ای میان دستگاهی است که تقریباً یک دهه از آغاز برنامه‌ریزی برای اجرایی کردن آن می‌گذرد، با وجود پیشرفت‌هایی که طبق گفته مسئولان در این پروژه ایجاد شده است اما هنوز به شهروندان به‌ صورت مستقیم سرویس ارائه نمی‌کند. چرا این پروژه هنوز به مرحله‌ای نرسیده که مردم بتوانند از آن بهره برند؟ رضا باقری اصل (معاون توسعه دولت‌ الکترونیکی سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات): در ابتدا پیشینه‌ای درباره این موضوع بگویم؛ حوزه‌های سلامت یکی از مهم‌ترین حوزه‌های نظام‌های تحول در کشورهاست، چون بسیاری از حقوق اساسی انسان در حوزه سلامت تعریف می‌شود، در بخش فرهنگ دینی ما نیز سلامت نقش مهمی دارد. در کشورهای خارجی، شعارهایی که کاندیداها می‌دهند حتماً حول چند محور از جمله اشتغال، سلامت و آموزش می‌چرخد. در کشور ما تقریباً سال 79 با طرح تکفاب، نظام الکترونیکی سلامت مورد توجه قرار گرفت. حال چرا این موضوع اهمیت دارد؟ اولاً ذی‌نفعان حوزه سلامت به تعداد جمعیت کشور است. شاید به طور مثال در حوزه آموزش، ذی‌نفعان از شش سالگی تا دیپلم و سپس دانشگاه باشند اما در بخش سلامت با افراد از قبل تولد تا بعد از تولد و مرگ‌شان سر و کار داریم. سهم سلامت در اقتصاد ملی کشورمان در مقایسه با سایر حوزه‌ها سهم بسیار بالایی را به خود اختصاص داده‌ است. در آمارها اعداد متفاوتی بیان شده که حداقل رقم آن،50 هزار میلیارد تومان ناشی از بودجه عمومی در حوزه سلامت است. اما بر خلاف آمارهای اعلام شده - که نشان‌دهنده اثربخشی این پروژه است- مردم اثر آن را حس نمی‌کنند. ما می‌خواهیم در مورد ملموس بودنش بحث کنیم. در این ارتباط ما سه ذی‌نفع عمده داریم؛ اول مردم که انتظار دارند خدمات مربوط به سلامت را به راحتی و به شیوه الکترونیکی دریافت کنند. البته جمله معترضه‌ای بگویم که هرچه ما در مورد نظام الکترونیکی صحبت می‌کنیم منظور نظام بهره‌وری...