شرکت‌ها حاضر نیستند برای دانشجوها وقت بگذارند

بهادر بخشی عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر نظرتان در مورد کمبود توسعه‌دهنده‌ها چیست؟ اصلاً این موضوع را تایید می‌کنید؟ این حرف را نقض نمی‌کنم. اما علت این کمبود را باید در چند عامل دید. اول هدف‌های کلی است که توسط وزارت علوم برای دانشگاه‌ها تعریف می‌شود که از آن برنامه دوره‌ها و سیلابس‌ها را استخراج می‌کنند. هدف درس‌هایی که در دوره لیسانس و کارشناسی ارشد هستند، خیلی صنعتی نیست؛ یعنی شما مفهوم را درس می‌دهید. من نمی‌گویم این کار غلط است. آگاهانه این کار را انجام داده‌اند یا به‌جامانده از نظام آموزشی قدیم است؟ خیر. هدفدار این کار را انجام داده‌اند. تقریباً همه جای دنیا به این شکل است که دانشگاه‌ها مفاهیم را یاد بدهند. یعنی اینکه کسی با همان درس‌های دانشگاه بتواند برود بیرون کار کند کم است. بسیاری از جاهای دیگر این خلأ را طوری دیگری پر می‌کنند که در ایران به خوبی انجام نمی‌شود. یکی‌ کارآموزی است که اسمش رویش است، یعنی طرف برود در صنعت کار را یاد بگیرد. متاسفانه الان حتی در دانشگاه‌های برتر کشور سرسری به کارآموزی نگاه می‌شود. می‌روند کارآموزی دوتا داکیومنت به فرد می‌دهند که ترجمه کند و تمام شد. یعنی فرد کاری یاد نمی‌گیرد که در آینده استفاده کند. کشورهای دیگر چطور با این مساله برخورد می‌کنند؟ بحث‌های اینترنشیپ آنجاها خیلی درست درمان‌تر است. آنجا صنعت هم این را فهمیده است که اگر بیاید روی اینترنشیپ‌ها و کارآموزی دانشجوها وقت بگذارد، از آن طرف فیدبکش به خودش برمی‌گردد. اینجا معدود شرکت‌هایی حاضرند یک دوره چهارماهه برای دانشجو وقت بگذارند که در آن مدت عملاً چیزی به خودشان برنمی‌گردد اما در بلندمدت نیروهایی هستند که به سیستم برمی‌گردد. پس یک روش ورود به شرکت‌ها برای یادگیری است و راه دیگر دوره‌های فوق‌برنامه دانشگاه‌هاست. انجمن‌های علمی می‌توانند کمک کنند که با دوره‌های دیگر مباحث درسی را کاربردی‌تر بررسی کنند؛ به این دوره‌های...