حمید به جای وحید

جمعیت ایستاده، بیشتر از معمول، تشویقش کردند. پشت میکروفن که مستقر شد آشکارا صدایش از بغضی که داشت می‌لرزید. چند نفس عمیق و یکی دو بار صاف کردن صدا را به کمک گرفت تا بتواند بر فضا مسلط شود و گزارشی از حدود ۱۲ سال مدیریتش بر اپراتور اول تلفن همراه کشور ارائه کند. ۲۶ دی‌ماه سال ۱۳۹۶ وحید صدوقی بعد از ۱۱ سال و هشت ماه و ۱۶ روز با شرکت ارتباطات سیار ایران خداحافظی کرد و جایش را به مردی داد که جوان‌ترین مدیر جمع حاضر بود. تغییری که شاید آیندگان آن را نشانه پایان یک دوره در صنعت ارتباطات ایران و آغاز دوره دیگری ارزیابی کنند. مردان خیابان لنگری انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ آغاز پایان یک دوره بود: دوره هاشمی و مدیرانش. یا شاید بهتر باشد بگوییم دوره تکنوکرات‌هایی که بیش از دو دهه سکان هدایت کشور را در اختیار داشتند. اواخر تابستان و زمانی که هنوز جامعه رسانه‌ای کشور درگیر تحلیل چرایی بر سر کار آمدن محمود احمدی‌نژاد بودند او سرگرم چانه‌زنی با احزاب و گروه‌ها و ذی‌نفوذان جناح اصولگرا بود تا «رایحه خوش خدمت» را به مشام مردم برساند و «پول نفت» را بر سر سفره آنان بنشاند. کابینه دولت نهم ائتلافی بود از تفکرات مختلف اصولگرایی که حداقل هشت سال پشت خط مانده بودند و برای اجرای نظرات خود لحظه‌شماری می‌کردند. هرچند سال‌ها بعد، زمانی که رابطه اصولگرایان با رئیس دولت‌های نهم و دهم تیره شد، آنها سهم خود در کابینه را انکار کردند؛ اما در تابستان ۸۴ ابایی نداشتند که تاکید کنند دولت محبوب و مقبول‌شان بر سر کار آمده. انتخاب‌های احمدی‌نژاد برای وزارتخانه‌هایش به گوش بیشتر مردم عادی ناآشنا بود و حتی گاهی رسانه‌ها نیز به سادگی نمی‌توانستند سابقه مدیریتی آنها را پیدا کنند. در این میان نام محمد سلیمانی برای وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات شنیده شد. مردی که در...