مقررات‌گذاری برای انسان‌های صفر و یکی

انسان همواره به دنبال راهی برای تحقق آرزوها و خیالات خود بوده است. اگر روزی پرواز انسان تنها در کتاب‌های داستانی و نقاشی‌های رنگارنگ به تصویر کشیده می‌شد، نهایتاً زمانی رسید که پس از پیمودن مسیری خطرناک، انسان راهی به دل آسمان پیدا کرد. شاید به جرات بتوان گفت پرواز، فتح بابی برای پیوند همیشگی علم، هیجان و قدرت‌طلبی در زندگی بشر بوده است. با این حال روبات‌ها، به ویژه نوع خودمختار آنها، چندین دهه است که به نماد بلندپروازی انسان درآمده‌اند. هر روز روبات‌ها در انواع مختلف و کاربردهای گوناگون طراحی و تولید می‌شوند. اکثر حوزه‌های زندگی بشر، زیر ذره‌بین متخصصان روباتیک قرار گرفته‌اند و بدین ترتیب هوش مصنوعی به کمک انسان آمده است. روبات‌ها مختص زمان جنگ و صلح، محیط خانه یا اجتماع، فضای آسمان، زمین و دریا نیستند؛ حتی سیاره‌های دیگر میزبان این اشیای بی‌جان اما باهوش هستند. عرصه‌های پزشکی، آموزشی، حمل و نقل، سرگرمی و از همه مهم‌تر نظامی، هر لحظه شاهد ورود محصول جدید روباتیک هستند که مزایای قابل توجهی را برای مصرف‌کنندگان خود به همراه دارند. با این حال انسان هیچ‌گاه به ساخته‌ دست خود اعتماد نداشته است. از این رو همواره با طراحی، ساخت و تولید روبات‌های هوشمند و نیمه‌هوشمند، افرادی بوده‌اند که از باب انتقاد وارد شده و با بررسی دقیق مضرات در کنار مزایا، کاربرد این دسته از ابزارها را زیر سوال برده‌اند. گرچه موارد استفاده‌ روبات‌ها مختلف است اما عموماً انتقادات بیان‌شده نسبت به هر حوزه، در دو نکته مشترک هستند: مباحث اخلاقی و حقوقی. مطالعه‌ جزیی هر یک از حوزه‌های کاربرد روبات‌ از لحاظ اخلاقی و حقوقی، به تنهایی می‌توانند موضوع چندین کتاب و مقاله باشند. به عنوان مثال کاربرد روبات‌ها در عرصه‌ نظامی از چنان اهمیتی برخوردار است که نه‌تنها متخصصان روباتیک به لحاظ علمی، بلکه اندیشمندان حقوقی از بعد قانونی، طی جلسات متعدد کمیسیون حقوق بشر به...