پروانه نوشتن درست کردن اسپاگتی نیست

هما‌‌ن‌گونه که اطلاع دارید اخیرا سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در حال تعیین و تغییر پروانه‌های اپراتوری در حوزه فناوری اطلاعات است که برخی تصمیمات یا نظرات اعلام‌شده با مخالفت و موافقت گروهی همراه شده؛ با توجه به اینکه شما در خلق برخی از این پروانه‌ها نقش داشته‌اید، رویکرد رگولاتوری به این کار را چگونه می‌بینید؟ در حد توضيحات مقدمه ضوابط پيشنهادي، تمديد پروانه‌هاي صادره در پايان مدت و حتي يک ‌سال قبل از آن، به‌ هر صورت امري مثبت و آرامش‌بخش براي حرفه است و اگر پروانه جديد با برخي تغييرات هم همراه باشد، فرصت تامين منابع و احيانا جلب سرمايه‌گذار و تطبيق هم وجود خواهد داشت. همچنين ذکر ايجاد شبکه دسترسي و انتقال در پروانه‌ها نيز بسيار مثبت است. با اين اوصاف، مسائل ذکرشده در مقدمه پيشنهاد حکايت از انگيزه درست وزارت ارتباطات دارد. شما رویکرد کلی برای این کار را مثبت می‌دانید؟ اگر امکان دارد در خصوص ساختار ضوابط پيشنهادي توضیح دهید. از نظر ساختاري اصلا منسجم به ‌نظر نمي‌رسد و اصول تنظيم اين‌گونه اسناد نيز رعايت نشده است. برخي از مفاهيم يا رويه‌هاي بعضا اصولي و مهم اين حرفه لا‌به‌لاي هم در حد اشاره سطحي رها شده‌اند که هر کدام نياز به بررسي و آیين‌نامه جداگانه دارد. يکي از دوستان در جلسات قبل، آن را به ظرف اسپاگتي تشبيه کرد؛ مانند برنامه‌نويسي بدون ساختار و فله‌اي ترم اول همه ما با زبان فورترن. براي نمونه بحث مقررات «واگذاري دسترسي محلي»، که بي‌توجهي به آن در سال‌هاي گذشته شرکت‌هاي انتقال داده‌ها (ندا) را به مرز انحلال رساند، در حد چند خطِ منظورشده جوابگو نیست. در چند سال گذشته با تنظيم احکام يک‌خطي و منفصل، برخي مفاهيم براي توزيع عادلانه زيرساخت‌هاي مورد نياز مانند سيم مسي و دسترسي به مشترکان به تصويب کميسيون تنظيم مقررات رسيد که هيچ‌ گاه توسط مخابرات ايران به اجرا گذاشته نشد و...