مسیر آینده حقوق فناوری اطلاعات چگونه خواهد بود؟

زمستان سال ۹۷ بود، در هیاهوی نمایشگاه بانکداری الکترونیک، یک پا در غرفه شرکت داشتم و پای دیگر در سالن‌های اصلی و فرعی برای شنیدن برخی از سخنرانی‌ها که موضوعش برایم جالب بود. از جمله سخنرانی‌هایی که از قبل ذوق داشتم برای شنیدنش، مربوط به آینده‌پژوهی بانکداری الکترونیکی بود. در رأس ساعت اعلام‌شده، برت کینگ (Brett King) با شال رنگی‌اش روی سن آمد و شروع به سخنرانی کرد. اسلایدها پشت سر او در جریان بود و تلفیقی از آمار و فیلم و متن و صوت با هنرمندی پشت سر هم به نمایش درمی‌آمد. حتی اگر کسی کل سخنرانی او را نمی‌فهمید، صرفاً از وقتی که صرف ساخت اسلایدها شده بود می‌توانست تمایز عمیق آن را با سخنران‌های قبلی درک کند. نمی‌خواهم بحث را به حاشیه ببرم و به گمانم همه ما بعد از مهروموم‌ها به اسلایدهای بدریخت و بی‌سلیقه ارائه‌شده در جلسات کاری مأنوس هستیم؛ اما کینگ همان کسی بود که بعدها دیدم در وب‌سایتش خودش را توصیف کرده: یک سخنران در سطح جهانی (WORLD CLASS SPEAKER) . صحبت‌های برت کینگ -چنان‌که از یک آینده‌پژوه انتظار می‌رود- معطوف به آینده بود. چیزی مانند فیلم‌های فانتزی و تخیلی، جهان در چند دهه بعد را توصیف می‌کرد. جاهایی احساس می‌کردم که آینده‌پژوهشی نام قشنگی است که پیشگوهای مدرن برای خود برگزیده‌اند و البته با این تفاوت که پیش‌بینی‌های آنها متکی به تجربیات گذشته است؛ یعنی بر اساس سیری که دنیای تاکنون سپری کرده گمان می‌برند که دنیای فردا چگونه خواهد بود. مثلاً در صحبت‌های کینگ، روبات‌ها همدوش ما انسان‌ها به زندگی مشغول بودند. خودروهای شخصی ما، مانند یک کارگر، ساعت‌های مشخصی در اختیارمان بودند و ساعت‌های مازاد را در خدمت شبکه حمل‌ونقل به کار مشغول می‌شدند. خودشان می‌فهمیدند که حالا وقت بنزین زدن است و به خلوت‌ترین پمپ بنزین در مسیر می‌رفتند و بعد از سوخت‌گیری در ساعت مقرر و مکان مقرر...