همه داده‌ها را همگان دارند

هرچه سن آدم بالاتر می‌رود کم‌کم به درستی جملات کلیشه‌ای و قدیمی پی می‌برد. یکی از آنها جمله «همه چیز را همگان دانند» است. نوجوانان دوست دارند جواب هر سوالی را در جمع بدهند و خود را آگاه از جهان نشان دهند، جوان‌ها سودای کشف کل دانستی‌های جهان را دارند وجاه‌طلبانه به سمت فتح همه قله‌های دانش گام برمی‌دارند. تا اینکه کم‌کم به میانسالی برسند و درک کنند که تقریبا هیج چیز نمی‌دانند چراکه گستره دانش بی‌نهایت است و ما با همه مدارک تحصیلی ریز و درشت‌مان و مجموعه سوابق کاری مشعشع‌مان با چشم غیرمسلح در آن اصلا دیده نمی‌شویم.به نظر می‌رسد دنیای کسب و کار هم دارد به میانسالی خود نزدیک می‌شود. چراکه کم‌کم پی می‌برد دیگر نمی‌تواند فقط متکی بر اطلاعات خود باشد. کسب و کارها دیگر نمی‌توانند فقط بر اطلاعات خود تکیه کنند. پایگاه‌های داده‌ای رابطه‌ای سازمان‌ها و شرکت‌ها هر چقدر هم انبوه از داده‌های فروش، داده‌های بازار و انواع و اقسام اطلاعات کسب و کار باشند دیگر به تنهایی برای داشتن تحلیل‌های استراتژیک کافی نیستند. اگر تا چندی قبل مدیران جهان به ابزارهای مدرن هوش کسب و کار خود و همه چارت‌های رنگارنگ خروجی آنها می‌نازیدند، امروز دیگر به ناکافی بودن این ابزارها پی برده‌اند.علت همه اینها پدیده‌ای است که چندسالی است دارد خود را (ابتدا به تدریج و حالا دیگر پرشتاب) به جهان مدیریت، از کسب و کارها گرفته تا دولت‌ها، تحمیل می‌کند. این ماجرا از آنجا شروع شد که ما با دنیایی مواجه شدیم که در آن اکثریت مردم جهان موبایل به‌دست شدند؛ از آنجایی که عده بسیاری را نمی‌توان از تبلت‌شان جدا کرد و از همانجایی که آنلاین شدن و سر زدن روزانه به وب‌سایت‌ها بخشی از سبک زندگی مردم شد. این عادت مساوی است با میلیاردها تماس در روز، انبوهی از کلیک‌های کاربران در هر لحظه، میلیون‌ها لایک و کامنت در شبکه‌های...