آیا واگذاری پهنای باند کشور به نیروهای مسلح از نظر حقوقی کار درستی است
گل خوردن قبل از شروع بازی
۲۶ آذر ۱۳۹۷
زمان مطالعه : ۸ دقیقه
شماره ۶۳
تاریخ بهروزرسانی: ۲۱ بهمن ۱۳۹۸
طرح برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با عنوان طرح «ساماندهی پیامرسانهای اجتماعی» با وجود اینکه هنوز به صورت رسمی از سوی هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول نشده اما حسابی حاشیهساز شده است. بخشهای مختلفی از این طرح مورد انتقاد است اما مهمترین انتقاد به ماده ۱۲ این طرح است که بر اساس آن «مرزبانی دیجیتالی و دفاع سایبری از کشور و جلوگیری از بهرهبرداری غیرمجاز از دادههای مجازی در درگاههای ورود و خروج بهنای باند کشور، با محوریت ستاد کل نیروهای مسلح، توسط مراجع ذیربط انجام خواهد شد. حدود و ثغور وظایف با پیشنهاد ستاد کل نیروهای مسلح به تصویب فرماندهی معظم کل قوا خواهد رسید». اما آیا این ماده، شایسته این حجم از توجه و انتقاد بوده است؟ نخست بیایید بدون در نظر داشتن حرف و حدیثهایی که شنیدهایم متن این ماده را بررسی کنیم. دلیل این کار این است که تا به حال تعابیر و تفاسیر مختلفی از چرایی وضع این ماده به گوش رسیده و بهتر است ببینیم کدام تعبیر با واقعیت همخوانی دارد. ۱- منظور از مرزبانی دیجیتالی در اینجا چیست؟ ابتدا به تعریف حقوقی مرزبانی بپردازیم. تنها تعریف از این واژه به صورت قانونی در «آییننامه مرزبانی کشور ایران»، که مصوب سال ۱۳۳۶ است، وجود دارد. بر اساس ماده ۱۴ این سند قانونی، مرزبانی در واقع به وظیفه «حفظ حدود و ثغور کشور و منافع دولت (ایران) و اجرای قوانین و مقررات عمومی دولت در سراسر مرزها و جلوگیری از تجاوزات مرزی و برقرار داشتن انتظامات در نوار مرز» گفته میشود. بر اساس این تعریف باید گفت به نظر میرسد مرزبانی دیجیتالی در واقع مرزبانی از حدود و ثغور دیجیتالی کشور باشد (و نه به عنوان مثال مرزبانی به صورت دیجیتالی). ۲- اما سوال دوم این است که این مرزبانی باید در کجا صورت گیرد؟ بر اساس بند سوم، این مرزبانی باید...
شما وارد سایت نشدهاید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.
وارد شویدعضو نیستید؟ عضو شوید