مرزهای نوین علم و پرسش قدیمی رنج در موجودات غیرانسانی؛ فناوری روی شاخک‌ها

پژوهشگران دانشگاه فناوری نانیانگ با ساخت سوسک‌های سایبورگ قدم بزرگی در فناوری امداد و نجات برداشته‌اند؛ موجوداتی کوچک که با حسگر و دوربین مادون‌قرمز، از میان شکاف‌ها به دنبال حیات می‌گردند. اما این نوآوری، بحثی حساس را دوباره مطرح می‌کند: تا کجا می‌توان در سیستم عصبی موجودات زنده مداخله کرد بی‌آنکه مرزهای اخلاقی شکسته شود؟ دانشگاه فناوری نانیانگ (NTU) به‌همراه سازمان علم و فناوری گروه خانه (HTX) و شرکت مهندسی و راه‌حل‌های کلاس به‌تازگی سوسک‌های سایبورگ را در سنگاپور توسعه می‌دهند. سایبورگ‌ها نیمی‌ارگانیسم و نیمی‌الکترونیکی هستند. تا دو سه سال آینده، از سوسک‌های سایبورگ می‌توان در فجایع بهره برد تا بازماندگان را در خلال عملیات جست‌وجو و نجات شناسایی کرد. سوسک‌های صدادار ماداگاسکار که وقتی کامل رشد می‌کنند طول‌شان به ۶ سانتی‌متر می‌رسد، «کوله‌پشتی‌هایی» با حسگرهای جاسازی‌شده و یک دوربین کوچک مادون‌قرمز می‌پوشند. این دوربین‌ها می‌توانند با ردیابی علائم دما، حیات را تشخیص دهند. هر یک از کوله‌پشتی‌های سوارشده روی سوسک‌ها حاوی میکروکامپیوتری است که می‌تواند حرکات سوسک را از طریق ارسال سیگنال‌های الکتریکی به دستگاه عصبی آن کنترل کند. درصورتی‌که ساختمان فرو بپاشد، سوسک‌های سایبورگ می‌توانند از میان خرابه‌ها به داخل بخزند و وارد شکاف‌ها و فضاهای بسته شوند تا بازماندگان را پیدا کنند- این کار برای انسان‌ها خطرناک است. بنابراین سوسک‌های سایبورگ اطلاعات حیاتی به واکنش‌دهنده‌های خط مقدم ارائه می‌دهند. به همین منظور، دانشگاه فناوری نانیانگ با سازمان علم و فناوری گروه خانه و شرکت مهندسی و راه‌حل‌های کلاس همکاری کرد تا این فناوری را بهبود دهد و سایبورگ‌ها را هنگام جست‌وجوی بازمانده‌ها کاملاً مستقل کند. سازمان علم و فناوری گروه خانه، پروفسور هیروتاکا ساتو را به ما معرفی کرد. او رئیس دانشکده مهندسی مکانیک و هوافضا در دانشگاه فناوری نانیانگ است. از پروفسور ساتو سوال‌هایی درباره ملاحظات اخلاقی فناوری پرسیدیم.   [caption id="attachment_251378" align="aligncenter" width="673"] یک سوسک سایبورگ، مجهز به دوربین مادون قرمز و حسگر[/caption]   پروفسور...