یکی از نتایج و دستاوردهای تحول دیجیتال در صنعت بانکی، تغییر ماهیت و نحوه ارائه خدمات مالی به مشتریان حقیقی و حقوقی بوده است، تغییراتی که هم دسترسی به خدمات را آسان کرده و هم نحوه ارائه آن را تغییر داده است. از آنجاکه بانکها معمولاً در بخش مشتریان حقیقی با هم رقابت میکنند و سعی دارند سپردههای مالی مشتریان حقیقی را بهسمت خود هدایت کنند، برخی از بانکها تمرکز خود را روی مشتریان حقوقی گذاشتهاند و میکوشند در این بخش خدمات نوآورانهای عرضه کنند. یکی از این خدمات مشتریان حقوقی، تامین مالی زنجیره تامین است، موضوعی که طی دو سه سال اخیر بسیار در صنعت بانکداری پررنگ شده است و تقریباً بانکهایی که بیشتر با مشتریان حقوقی سروکار دارند، به پیادهسازی آن در صنایع مختلف پرداختهاند. تامین مالی زنجیره تامین یا SCF ابزاری برای بهبود گردش نقدینگی، کاهش نیاز به سرمایه در گردش و حمایت از بنگاههای کوچک و متوسط شناخته شده است. بسیاری از بانکها با استقرار پلتفرمهای SCF توانستهاند رابطه مالی میان خریداران، تامینکنندگان و تولیدکنندگان را هوشمندانهتر مدیریت کنند و جریان نقدی را سرعت ببخشند. شکاف در تامین مالی زنجیره تامین اما با وجود رشد چشمگیر SCF و توجه گسترده بانکها به آن، یک واقعیت اساسی همچنان نادیده گرفته میشود: اینکه زنجیره تامین علاوه بر نیاز مالی، دارای مجموعهای پیچیده از ریسکهای پنهان و آشکار است که صرفاً با تزریق اعتبار یا خرید دین، مدیریت نمیشود. تامین مالی تنها یکی از ابعاد پشتیبانی از زنجیره تامین است و زمانی که این زنجیره در معرض اختلال، وقفه یا نکول قرار میگیرد، جریان مالی هم بهطور مستقیم آسیب میبیند. واقعیت این است که بخش عمدهای از ریسکهای زنجیره تامین در ماهیت خود «غیرمالی» هستند اما اثر آنها کاملاً مالی است. اگر بخواهیم یک نگاه کلی به ریسکهای مالی و غیرمالی زنجیره تامین بیندازیم، میتوانیم از ریسک نکول خریدار،...