تجارت الکترونیکی پوشاک چگونه متوقف شد؟ پشت اینستاگرام، روبه‌روی تحریم

بازار پوشاک آنلاین ایران، در مقایسه با رشد تجارت دیجیتال در دیگر حوزه‌ها، هنوز نتوانسته به بلوغ و مقیاس اقتصادی شایان توجهی دست پیدا کند. تورم، ممنوعیت واردات، ساختار تولید غیرصنعتی، رقابت نابرابر با شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام و ماهیت احساسی و ترندمحوربودن خرید پوشاک، همگی به‌نوعی سد راه توسعه این صنعت شده‌اند. تجربه بازیگران اصلی این حوزه مانند بانی‌مد، دیجی‌استایل و در اندازه‌های کوچک‌تر مدیسه و شیکسون نشان می‌دهد موفقیت در این بازار پیچیدگی‌های متفاوتی از سایر بخش‌های تجارت الکترونیکی دارد و ممنوعیت واردات مد و پوشاک در ایران آثار اقتصادی و اجتماعی چشمگیری بر این پلتفرم‌ها گذاشته است. طبق آمارها، حجم بازار پوشاک ایران حدود ۵۴۰ همت (هفت تا ۱۰ میلیارد دلار) برآورد شده است که از این میزان ۵۶ درصد به‌وسیله تولید داخلی و ۴۴ درصد از طریق واردات تامین می‌شود. وارداتی که سهم قانونی آن تنها یک درصد است و مابقی بازار، یعنی ۹۹ درصد، از مسیر قاچاق تامین می‌شود. مصرف‌کنندگان نیز از آثار این ممنوعیت در امان نمانده‌اند. آنها مجبورند پوشاک قاچاق را با قیمت بالاتر خریداری کنند و کالاهایی که بدون گارانتی و خدمات پس از فروش عرضه می‌شوند، ریسک خرید را افزایش داده‌اند. در کنار این آمارها، روایت فعالان اصلی بازار هم تصویری روشن‌تر از گره‌های پنهان این صنعت به دست می‌دهد. بانی‌مد: پوشاک صنعتی ترندمحور است، در ایران ابزاری برای آن نیست [caption id="attachment_251079" align="alignright" width="172"] مجید مظاهری، قائم‌مقام مدیرعامل بانی‌مد[/caption] مجید مظاهری، قائم‌مقام مدیرعامل بانی‌مد، مهم‌ترین مانع موفق‌نشدن صنعت پوشاک آنلاین در ایران را ترندمحوربودن بازار جهانی پوشاک، ناتوانی ساختاری بازار داخل در همراهی با این روند و رقابت نابرابر پلتفرم‌ها با شبکه‌های اجتماعی می‌داند. او دراین‌باره توضیح می‌دهد: «این صنعت ذاتاً با سایر دسته‌های کالایی در تجارت الکترونیکی تفاوت دارد، ضمن اینکه با چالش‌های ساختاری و رگولاتوری جدی مواجه است. تفاوت اصلی صنعت پوشاک با سایر صنایع در ماهیت احساسی...