چگونه امپراتوری‌های داده، حاکمیت جهانی را از نو می‌نویسند؛ امپراتوری داده‌ها

با گسترش زیرساخت‌های دیجیتالی، نوع جدیدی از امپراتوری‌ در حال شکل‌گیری است. امپراتوری‌ای که نه به‌وسیله ارتش‌ها، بلکه با داده‌ها هدایت می‌شود. غول‌های فناوری و ابرقدرت‌های امروزی برای کنترل خطوط انتقال اطلاعات با هم رقابت می‌کنند و این کشمکش پیامدهای عمده‌ای برای حاکمیت ملی دارد. در عمل، «حاکمیت داده‌ها» یا data sovereignty به معنای توانایی یک کشور در مدیریت محل نگهداری داده‌های شهروندانش و چگونگی جریان‌یافتن این داده‌هاست. اما وقتی شرکت‌های خارجی شبکه‌ها، فضای ابری و کابل‌های یک ملت را می‌سازند یا مالک آن هستند، این حاکمیت از بین می‌رود. مفسران این پدیده را استعمار دیجیتالی (digital colonialism) نام‌گذاری کرده‌اند. همان‌طور که در تحلیلی هشدار داده شده، چین و ایالات متحده در حال «ایجاد اشکال جدیدی از وابستگی دیجیتالی» در سراسر آفریقا و آسیا هستند، معاملاتی که در زیر توجیهاتی مانند کمک و اتصال، «حاکمیت دیجیتال ملت‌ها را از بین می‌برد». کنترل زیرساخت: در نظر بگیرید چه کسی بزرگراه‌های اینترنت را اداره می‌کند. اکثر سرورهای ابری کشورهای درحال‌توسعه، یعنی همان جایی که دولت‌ها سوابق را ذخیره می‌کنند یا شرکت‌ها داده‌ها را نگهداری می‌کنند، متعلق به چند شرکت آمریکایی (AWS، گوگل، مایکروسافت) است. برای مثال، در آمریکای لاتین، خدمات وب آمازون بر قراردادهای فضای ابری دولت‌ها و کسب‌وکارها تسلط دارد. در بررسی‌های یک گزارش، مشخص شده که اگر تنش‌های ژئوپولیتیکی شعله‌ور شود، هرگونه فشار ایالات متحده بر AWS می‌تواند داده‌های آمریکای لاتین را در معرض نفوذ خارجی قرار دهد. به‌همین‌ترتیب، بسیاری از کشورهای آفریقایی برای ساخت شبکه‌های ۵G و کابل‌های زیردریایی خود به شرکت‌های چینی مانند هواوی و ZTE متکی هستند. درست است که چنین پروژه‌هایی اتصال را تقویت می‌کنند، اما کنترل محدودی بر «سوییچ‌های» ارتباطی برای دولت‌های محلی باقی می‌گذارند. در برخی موارد، تکنیسین‌های هواوی (و نه مقامات دولتی) سیستم‌های حیاتی را نگهداری می‌کنند. نتیجه نوعی وابستگی به فناوری است: یک کشور هزینه تلفن‌ها یا اینترنت خود را پرداخت کرده...