چگونه شرکت‌های امروز، مجموعه نظامی‌صنعتی‌ را شکل داده‌اند؛ ماشین جنگی در قامت یک غول

مجموعه نظامی صنعتی‌ای (The Military Industrial Complex) که ۶۰ سال پیش رئیس‌جمهور دوایت آیزنهاور درباره‌اش هشدار داد هنوز صحیح و سالم است. در واقع، این مجموعه در حال مصرف مالیات‌هاست و به منبع درآمد تولیدکننده‌های تسلیحات تبدیل شده است. تولیدکننده‌های امروزی بسیار بزرگ‌تر از تولیدکننده‌هایی هستند که آیزنهاور در سخنرانی خداحافظی‌اش از ملت در سال ۱۹۶۱ درباره «تاثیر نابجای» آنها هشدار داد. آمار تکان‌دهنده است. بودجه پیشنهادی در سال ۲۰۲۳ برای پنتاگون و کار تسلیحات هسته‌ای در وزارت انرژی به ۸۸۶ میلیارد دلار می‌رسد که با در نظر گرفتن تورم، بیش از دو برابر بودجه دوران آیزنهاور است. پنتاگون اکنون بیش از نیمی از بودجه احتیاطی فدرال را مصرف می‌کند و اولویت‌هایی مانند سلامت عمومی، حفاظت از محیط‌زیست، آموزش شغلی و تحصیلات را کنار می‌زند تا برای دریافت باقی‌مانده بودجه رقابت کند. در سال ۲۰۲۰، لاکهید مارتین ۷۵ میلیارد دلار از طریق قراردادهای پنتاگون درآمد کسب کرد. این رقم بیش از کل بودجه وزارت امور خارجه به‌اضافه آژانس توسعه بین‌الملل است. جنگنده‌های اف-35 لاکهید مارتین قیمتی بیشتر از ارزش‌شان و عملکردی کمتر از حد انتظار دارند اما بودجه‌ای که به این جنگنده‌ها اختصاص پیدا می‌کند برابر است با کل بودجه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری. و همان‌طور که گزارشی جدید از پروژه اولویت‌های ملی در موسسه مطالعات سیاست‌گذاری اخیراً نشان داد، یک مالیات‌دهنده متوسط هر سال هزار و ۸۷ دلار به پیمانکاران تسلیحات می‌پردازد؛ در مقایسه با ۲۷۰ دلار بابت تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان و صرفاً ۶ دلار برای انرژی تجدیدپذیر. این فهرست ادامه‌دار است و ظاهراً تمامی ندارد. رئیس‌جمهور آیزنهاور این نوع بده‌بستان‌ها را در سخنرانی نه‌چندان مشهورش در آوریل سال ۱۹۵۳ مطرح کرد. آیزنهاور در این سخنرانی که اوایل دولت اولش ایراد شد گفت: «هر تفنگی که ساخته می‌شود، هر ناو جنگی‌ای که راه‌اندازی می‌شود، هر موشکی که شلیک می‌شود در نهایت سرقت از افرادی است که...