پژوهش جدید استنفورد: هوش مصنوعی بلای جان تازه‌کارها و فرصتی برای متخصصین

به گزارش پیوست به نقل از وایرد، این پژوهش را اریک براین‌یولفسون، استاد دانشگاه استنفورد، رویو چن، پژوهشگر علمی، و بهارات چاندار، دانشجوی دکتری، بر پایه داده‌های شرکت ADP، بزرگ‌ترین ارائه‌دهنده خدمات حقوق و دستمزد در آمریکا، و طبق داده‌های اواخر ۲۰۲۲ (همزمان با عرضه ChatGPT) تا میانه ۲۰۲۵ به انجام رسانده‌اند. یافته نگران کننده این پژوهش کاهش فرصت برای جوانان در نتیجه خودکارسازی یا اتوماسیون است.

کاهش فرصت برای جوانان، ثبات برای باتجربه‌ها

طبق نتایج این پژوهش، در صنایعی که از ابتدا بیشترین آسیب‌پذیری را در برابر خودکارسازی مبتنی بر هوش مصنوعی داشتند (مانند خدمات مشتریان و توسعه نرم‌افزار)، فرصت‌های شغلی برای کارکنان ۲۲ تا ۲۵ ساله حدود ۱۶ درصد کاهش یافته است. این در حالی است که برای کارکنان باتجربه‌تر در همین صنایع، سطح اشتغال یا ثابت مانده یا اندکی افزایش یافته است.

به گفته پژوهشگران، این داده‌ها تصویر پیچیده‌تری از تاثیر هوش مصنوعی بر بازار کار را ترسیم می‌کند. برخلاف هشدارهای فراوان درباره نابودی مشاغل، تاکنون شواهد آماری کمی چنین روندی را تایید می‌کنند. به گونه‌ای که حتی در برخی حوزه‌های بسیار آسیب‌پذیر همچون ترجمه، در سال‌های اخیر شاهد افزایش فرصت‌های شغلی بودیم.

به باور پژوهشگران، اثر اصلی هوش مصنوعی بیش از آنکه به نوع کار مربوط باشد، به میزان تجربه و مهارت فرد بستگی دارد. وظایف تکراری و ساده‌تر مانند کدنویسی ابتدایی برای اتصال API‌ها به راحتی خودکارسازی می‌شوند، اما کارهای پیچیده‌تر و نیازمند قضاوت انسانی همچنان در اختیار متخصصان باقی می‌مانند. در عین حال، این پژوهش نشان می‌دهد که هرچند برخی مشاغل حذف شده‌اند، این روند باعث کاهش دستمزد‌ها نشده است.

عوامل بیرونی

این مطالعه همچنین متغیرهای دیگر مانند همه‌گیری کرونا، رشد دورکاری و موج اخیر تعدیل‌های گسترده در بخش فناوری را در نظر گرفته و نتیجه می‌گیرد که حتی با وجود این عوامل، اثر هوش مصنوعی را می‌توان به طور مستقل بر بازار کار مشاهده کرد.

برایان‌یولفسون می‌گوید طبق یافته‌های پژوهش، دولت‌ها باید به دنبال سیاست‌هایی برای استفاده حداکثری از مزایای هوش مصنوعی باشند. او پیشنهاد می‌کند که اصلاح نظام مالیاتی می‌تواند شرکت‌ها را از جایگزینی کارکنان خود با خودکارسازی تمام فرایند‌ها منصرف کند و به تمرکز بیشتر بر سرمایه‌گذاری روی همکاری انسان و ماشین بیانجامد.

همکاری یا رقابت با ماشین‌ها؟

یولفسون به همراه اندرو هاوپت، پژوهشگر دیگر این دانشگاه، پیش‌تر نیز پیشنهاد داده بودند که شرکت‌های هوش مصنوعی معیارهای جدیدی را برای سنجش همکاری انسان-ماشین طراحی کنند تا به جای تمرکز بر حذف نیروی انسانی، مسیر پیشرفت به سمت تقویت توانایی‌های انسانی کشیده شود.

از سوی دیگر، مت بین، استاد دانشگاه UC Santa Barbara، نیز معتقد است که تقاضا برای کارهای قابل تکمیل و پشتیبانی توسط انسان در آینده افزایش خواهد یافت. او می‌گوید: «ما هر چه را بتوانیم خودکار می‌کنیم، اما این به معنای نبود حجم بالای کارهای مکمل برای انسان‌ها نیست.»

با این حال، پژوهشگران هشدار می‌دهند که روند فعلی می‌تواند از جوانان به سوی کارکنان باتجربه نیز گسترش یابد. برایان‌یولفسون تاکید می‌کند که: «ما نیاز به یک سیستم هشدار زودهنگام هستیم تا این تغییرات را در لحظه رصد کنیم. این فناوری پیامدهایی بسیار مهمی برای اقتصاد و جامعه خواهد داشت.»