وقتی سیم‌های اینترنت از خاکستر جنگ می‌گذرند؛ در دل جنگ، در پی آنتن

در مناطق جنگی، اینترنت و اتصال دیجیتال چیزی فراتر از یک مساله فنی است. چون برای بقا و مقاومت ضروری می‌شود. در عصر دیجیتال ما، توانایی دسترسی به اطلاعات دیگر صرفاً یک کالای لوکس نیست، بلکه یک جزء اساسی و حیاتی برای امنیت، حکومتداری، آموزش و کرامت انسانی به ‌شمار می‌رود. با این حال، در مناطقی که درگیر جنگ یا اشغال هستند، زیرساخت‌های دیجیتال اغلب به یک هدف اصلی برای تخریب تبدیل می‌شوند. کابل‌های فیبر نوری قطع، دکل‌های تلفن همراه تخریب و کانال‌های ارتباطی سانسور می‌شوند. در این محیط‌ها، اینترنت هم در حکم ابزاری برای سرکوب و هم به مثابه وسیله‌ای برای مقاومت عمل می‌کند. بازسازی زیرساخت‌های دیجیتال در مناطق آسیب‌دیده از جنگ نه‌تنها یک وظیفه اخلاقی، بلکه یک عامل حیاتی در چشم‌انداز وسیع‌تر ژئوپولیتیک است. در جنگ، اتصال از مسائل فنی فراتر می‌رود و به یک عنصر اساسی در مقاومت، بقا و بازسازی اجتماعی تبدیل می‌شود. با پیشرفت جنگ‌ها و درگیری‌های معاصر، مشخص شده است که اختلال در دسترسی دیجیتال یا در دست گرفتن کنترل آن می‌تواند به اندازه هر تجهیزات نظامی دیگری سلاحی قدرتمند باشد. توانایی برقراری ارتباط، مشاهده رویدادها و سازماندهی تلاش‌ها برای تاب‌آوری یک جامعه حیاتی است و به همین دلیل، بازیابی این لینک‌ها عاملی کلیدی در حل‌وفصل درگیری محسوب می‌شوند. قطع ارتباط در غزه و اوکراین نمونه‌ای از این حقیقت است. در غزه، حملات هوایی مداوم، زیرساخت‌های مخابراتی را نابود و کابل‌ها را زیر آوار دفن کرده است. خانواده‌ها از جهان خارج جدا و حتی از فعالیت امدادگران برای نجات جان انسان‌ها جلوگیری شده است. در شرق اوکراین، نیروهای اشغالگر دامنه نفوذ خود را فراتر از سلطه فیزیکی گسترش داده‌اند و سرویس‌های تلفن همراه و اینترنت محلی را با سرویس‌های تحت کنترل روسیه جایگزین کرده‌اند. این انتقال چیزی بیش از یک تغییر سرور است. در واقع می‌توان آن را نشان‌دهنده تلاشی برای تغییر چشم‌انداز اطلاعات،...