باورهای نادرست درباره فهرست خاکستری FATF؛‌ پایان داستان

جرائم مالی تاثیرات گسترده‌ای بر زندگی مردم به جا می‌گذارد. با این حال، این جرائم معمولاً فقط زمانی توجه جدی رسانه‌ها را به خود جلب می‌کند که کشوری به فهرست خاکستری FATF اضافه می‌شود. تعیین «کشورهای تحت نظارت بیشتر» اغلب بحث و نگرانی در پی دارد و با تصورات نادرستی همراه است. در این مطلب به پنج باور نادرست رایج می‌پردازیم که به کشورها در اجتناب از ورود به فهرست خاکستری یا تلاش برای خروج از آن کمک می‌کند. باور نادرست اول: فهرست خاکستری شامل کشورهای پرریسک است یک تصور نادرست رایج در مورد فهرست خاکستری FATF این است که این فهرست (تنها) شامل کشورها و حوزه‌های حاکمیتی می‌شود که ریسک بالایی برای پولشویی، تامین مالی تروریسم و تامین مالی گسترش سلاح‌های کشتار جمعی ایجاد می‌کنند. در واقع، به گفته خود FATF، فهرست خاکستری، فهرست عمومی کشورهایی است که «فعالانه با FATF همکاری می‌کنند تا کاستی‌های استراتژیک در نظام‌های خود را رفع کنند. این کاستی‌ها می‌تواند در مقابله با پولشویی، تامین مالی تروریسم و تامین مالی گسترش سلاح‌های کشتار جمعی باشد». در واقع این فهرست سیاه FATF است که به‌ طور خاص کشورهای پرریسک را شناسایی می‌کند و خواستار افزایش بررسی‌ها و/یا اقدامات متقابل در برخورد با این کشورها می‌شود. تمایز میان این دو فهرست اهمیت زیادی دارد. چون همه کشورهای حاضر در فهرست خاکستری، سطح یا نوع ریسک یکسانی ایجاد نمی‌کنند. بسیاری از آنها به‌سرعت در مسیر بهبود حرکت می‌کنند. همه آنها به بررسی‌های بیشتر (enhanced due diligence) نیاز نخواهند داشت. و برعکس، ممکن است برخی از کشورهایی که در فهرست خاکستری نیستند و هرگز هم نبوده‌اند، ریسک‌های چشمگیری ایجاد کنند. قرار گرفتن در فهرست خاکستری بر اساس فرایند گروه بررسی همکاری بین‌المللی ICRG FATF یا International Co-operation Review Group و طبق معیارهای خلاصه‌شده در باور نادرست شماره ۲ است، نه صرفاً بر اساس معیارهای خود FATF برای شناسایی...