انواع ایجنت‌های هوش مصنوعی و نحوه کاربرد آن‌ها در کسب‌وکارها چگونه است

عوامل هوش مصنوعی با قابلیت مشاهده، برنامه‌ریزی و اقدام مستقل، فصل جدیدی از تحول جامع در صنایع مختلف را رقم می‌زنند. این فناوری با ساده‌سازی فرآیندها، ارائه بینش‌های ارزشمند از داده‌ها و تقویت توانایی‌های انسانی به شکلی بی‌سابقه، مسیر توسعه و پیشرفت را هموار می‌سازد.

عوامل (ایجنت‌ها) هوش مصنوعی: ابزارهایی برای تصمیم‌گیری مستقل

عوامل هوش مصنوعی نوعی از هوش مصنوعی هستند که با استفاده از ابزارها، اهداف خاصی را دنبال می‌کنند. این عوامل توانایی یادآوری و به‌خاطر سپردن اطلاعات در طول انجام وظایف و تغییر شرایط را دارند، می‌توانند از یک یا چند مدل هوش مصنوعی برای انجام وظایف بهره بگیرند و قادرند تشخیص دهند، که چه زمانی باید به سیستم‌های داخلی یا خارجی به نمایندگی از کاربر دسترسی پیدا کنند. این ویژگی‌ها به عوامل هوش مصنوعی امکان می‌دهد تا با حداقل نظارت انسانی، به‌طور مستقل تصمیم‌گیری کرده و اقدامات لازم را انجام دهند.

نمونه‌ای از بهینه‌سازی بازاریابی با عوامل هوش مصنوعی

در یک شرکت تولیدکننده کالاهای مصرفی، به‌کارگیری عامل هوش مصنوعی در کمپین‌های بازاریابی جهانی به شکلی چشمگیر فرآیندها را متحول کرد. پروژه‌ای که پیش‌تر به شش تحلیل‌گر در طول یک هفته نیاز داشت، اکنون تنها با همکاری یک کارمند و عامل هوش مصنوعی در کمتر از یک ساعت به نتیجه می‌رسد.

روند کار این سیستم به شکل زیر است:

1.جمع‌آوری داده‌ها: عامل هوش مصنوعی به‌طور خودکار داده‌های بازاریابی را از طریق خطوط داده متصل به‌صورت هفتگی جمع‌آوری و ادغام می‌کند.

2.تحلیل عملکرد: این عامل داده‌ها را تحلیل می‌کند، معیارهای عملکرد کمپین را بررسی کرده و آن‌ها را با انتظارات مقایسه می‌کند. در صورت نیاز، از یک اپراتور اطلاعات تکمیلی مرتبط با کسب‌وکار را دریافت می‌کند.

3.ارائه پیشنهادات: عامل هوش مصنوعی گزارشی استاندارد از بهینه‌سازی‌های پیشنهادی تهیه می‌کند که اپراتور می‌تواند آن را بررسی و در صورت لزوم اصلاح کند.

4.به‌روزرسانی پلتفرم‌ها: پس از تأیید انسانی، عامل هوش مصنوعی پلتفرم‌های خرید رسانه‌ای را با پیشنهادات جدید به‌روزرسانی می‌کند.

این نمونه نشان می‌دهد که عوامل هوش مصنوعی چگونه می‌توانند با کاهش نیاز به مداخله انسانی، بهره‌وری را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.

چگونگی عملکرد ایجنت های هوش مصنوعی

عوامل هوش مصنوعی محیط خود را مشاهده کرده، از مدل‌های زبانی بزرگ برای برنامه‌ریزی استفاده می‌کنند و به سیستم‌های متصل دسترسی دارند تا اقدامات لازم را انجام داده و به اهداف خود دست یابند.

1.مشاهده: عوامل هوش مصنوعی به‌طور مداوم اطلاعات را از محیط خود جمع‌آوری و پردازش می‌کنند. این اطلاعات می‌توانند شامل تعاملات کاربران، معیارهای کلیدی عملکرد یا داده‌های حسگرها باشند. علاوه بر این، این عوامل قابلیت حفظ حافظه در طول مکالمات را دارند که امکان ایجاد زمینه‌ای مستمر برای برنامه‌ها و عملیات چندمرحله‌ای را فراهم می‌کند.

2.برنامه‌ریزی: پس از دریافت داده‌ها، عامل هوش مصنوعی از مدل‌های زبانی بزرگ و الگوریتم‌های پردازش داده برای تحلیل شرایط، پیش‌بینی نتایج و برنامه‌ریزی اقدامات بعدی استفاده می‌کند. این مرحله به عامل اجازه می‌دهد تا تصمیمات مؤثری اتخاذ کرده و مسیر بهینه‌ای را برای رسیدن به اهداف خود ترسیم کند.

3.اقدام: عامل‌های هوش مصنوعی با بهره‌گیری از رابط‌های کاربری متصل به سامانه‌ها، ابزارها و منابع داده‌ای سازمان، وظایف مختلفی را انجام می‌دهند. این وظایف بر اساس برنامه‌ای که توسط یک مدل زبانی بزرگ یا کوچک ارائه شده، هدایت می‌شوند. برای اجرای این وظایف، عامل هوش مصنوعی ممکن است به خدمات سازمانی (مانند سیستم‌های منابع انسانی، سامانه‌های مدیریت سفارش یا سامانه‌های مدیریت ارتباط با مشتری)، دسترسی پیدا کند، اقدامات را به عامل‌های دیگر واگذار کند یا از کاربر درخواست توضیح بیشتر نماید. این عامل‌های نرم‌افزاری هوشمند توانایی شناسایی خطاها، اصلاح آن‌ها و یادگیری از طریق برنامه‌های چندمرحله‌ای و بررسی‌های درونی را دارند.

اجزای تشکیل‌دهنده یک عامل هوش مصنوعی

عوامل هوش مصنوعی از نظر پیاده‌سازی متفاوت هستند، اما معمولاً شامل پنج جزء اصلی می‌شوند:

1. رابط‌های متمرکز بر عامل: این بخش شامل پروتکل‌ها و APIهایی است که به عوامل هوش مصنوعی امکان می‌دهند با کاربران، پایگاه‌های داده، حسگرها و سایر سیستم‌ها ارتباط برقرار کنند. این رابط‌ها به عامل‌ها کمک می‌کنند تا محیط خود را مشاهده کرده و داده‌های لازم را جمع‌آوری کنند.

2. مدل ادراکی: این مؤلفه مسئول پردازش داده‌های ورودی از محیط است. از طریق تکنیک‌هایی مانند بینایی کامپیوتری، پردازش زبان طبیعی و تحلیل سیگنال، عامل می‌تواند اطلاعات دریافتی را تفسیر کرده و وضعیت فعلی را درک کند.

3.موتور تصمیم‌گیری: این بخش هسته اصلی عامل هوش مصنوعی است که با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشین، منطق مبتنی بر قوانین یا مدل‌های مبتنی بر بهینه‌سازی، تصمیمات مناسبی را اتخاذ می‌کند. این موتور وظیفه دارد اقدامات بهینه را بر اساس اهداف و داده‌های ورودی تعیین کند.

4.ماژول اجرایی: پس از تصمیم‌گیری، عامل باید اقدامات لازم را در محیط انجام دهد. این ماژول وظیفه اجرای تصمیمات را بر عهده دارد و می‌تواند شامل کنترل‌کننده‌های نرم‌افزاری، بازوهای رباتیک یا دستورهای ارسال‌شده به سایر سیستم‌ها باشد.

5.ماژول یادگیری و تطبیق‌پذیری: این بخش به عامل اجازه می‌دهد تا از تجارب گذشته بیاموزد و عملکرد خود را بهبود بخشد. با استفاده از یادگیری تقویتی، شبکه‌های عصبی یا سایر روش‌های هوش مصنوعی، عامل می‌تواند به‌مرور زمان خود را با شرایط جدید تطبیق داده و تصمیمات بهتری اتخاذ کند.

این پنج مؤلفه در کنار یکدیگر، عاملی هوشمند و مستقل را شکل می‌دهند که قادر است در محیط‌های پیچیده به‌صورت پویا عمل کند.

وظایف و قابلیت‌های عامل های هوش مصنوعی

عوامل هوش مصنوعی نسل نوینی از فناوری هستند که فراتر از نرم‌افزارهای سنتی، به‌عنوان موجودیت‌هایی مستقل و تصمیم‌گیرنده عمل می‌کنند. برخلاف ابزارهای ایستا که صرفاً به دستورات واکنش نشان می‌دهند، این عوامل دارای ابتکار عمل‌اند؛ آن‌ها با محیط تعامل می‌کنند، به‌طور پیوسته از داده‌های دریافتی می‌آموزند و خود را با شرایط جدید تطبیق می‌دهند. این عامل‌ها اطلاعات را از منابع مختلف گردآوری کرده، با بهره‌گیری از حافظه و ابزارهای تخصصی، وضعیت محیط را تحلیل کرده و جزئیات حیاتی را دنبال می‌کنند. بر اساس اهداف، نقش‌ها و محدودیت‌ها، مسیرهای بهینه برای اقدام را انتخاب کرده و در صورت بروز تغییر، برنامه‌های خود را به‌صورت لحظه‌ای تطبیق می‌دهند. این انعطاف‌پذیری آن‌ها را در مواجهه با موقعیت‌های متغیر و پیچیده، برتر از فناوری‌هایی مانند RPA قرار می‌دهد.

علاوه بر این، با همکاری میان‌عامل‌ها و استفاده از سامانه‌های متصل، آن‌ها می‌توانند وظایف پیچیده را به‌صورت هماهنگ اجرا کنند. عوامل هوش مصنوعی تنها ابزار نیستند، بلکه به‌عنوان همکارانی هوشمند و توانمند در جریان کاری مشارکت فعال دارند و نقشی کلیدی در افزایش بهره‌وری ایفا می‌کنند. ترکیب این قابلیت‌ها موجب شده است که عوامل هوش مصنوعی نه‌تنها کارایی را در صنایع مختلف ارتقا دهند، بلکه بستر لازم را برای نوآوری و خلق راهکارهای پیشرفته فراهم سازند.

انواع ایجنت های هوش مصنوعی

عامل‌های هوش مصنوعی از نظر میزان پیچیدگی بسیار متنوع‌اند از دستیارهای ساده کدنویسی گرفته تا شبکه‌های پیشرفته‌ای که می‌توانند فرایندهایی را که امروزه نیازمند تیم‌های انسانی هستند، به‌طور کامل خودکار کنند. اگر از حوزه کدنویسی به‌عنوان مثال استفاده کنیم، می‌توان سطوح مختلفی از پیشرفت و پیچیدگی را در میان انواع عامل‌های هوشمند مشاهده کرد:

• در ساده‌ترین سطح، یک «کدکوپایلوت» می‌تواند بر اساس درخواست برنامه‌نویس، کد تولید کند.

• عامل هوشمند پیشرفته‌تری می‌تواند به‌طور خودکار کد موجود را بررسی و تحلیل کرده و خروجی خود را متناسب با آن تنظیم کند. حتی این عامل می‌تواند بدون نیاز به درخواست صریح، صرفاً با نوشتن یک تست واحد توسط برنامه‌نویس، کدی تولید کند که آن تست را با موفقیت پشت سر بگذارد.

• عامل‌های هوش مصنوعی پیشرفته‌تر قادرند نه‌تنها کد بنویسند، بلکه برنامه را کامپایل کرده و در محیط آزمایشی اجرا کنند.

• در آینده، این عامل‌ها ممکن است یک گام فراتر رفته و پس از تأیید انسانی، اپلیکیشن‌های تست‌شده را از طریق خطوط لوله خودکار (automated pipelines) وارد محیط عملیاتی (production) کنند. چنین امکانی عملاً به هر کسی اجازه می‌دهد تنها با استفاده از زبان طبیعی، اپلیکیشن‌های کامل را طراحی و منتشر کند.

کاربرد عامل‌های هوش مصنوعی در کسب‌وکارهای امروزی

عوامل هوش مصنوعی با سرعتی چشمگیر در صنایع مختلف به کار گرفته می‌شوند. شرکت‌های پیشرو از این عوامل نرم‌افزاری هوشمند برای ایجاد ارزش در حوزه‌هایی مانند بازاریابی و فروش، خدمات مشتری، تحقیق و توسعه R&D و مدیریت داده‌ها و فناوری استفاده می‌کنند. با این حال، این تنها بخش کوچکی از پتانسیل گسترده آن‌ها است.

در ادامه چند نمونه از کاربردهای فعلی این فناوری در کسب‌وکارها آورده شده است، از جمله:

عوامل هوش مصنوعی با توانایی تحلیل داده‌های پیچیده، تصمیم‌گیری خودکار و بهینه‌سازی فرایندهای مختلف، به کسب‌وکارها کمک می‌کنند تا بهره‌وری را افزایش داده و به مزیت رقابتی دست یابند. این فناوری همچنان در حال تکامل است و پیش‌بینی می‌شود که نقش آن در صنایع مختلف به‌مرور گسترده‌تر شود.

آیا عامل‌های هوش مصنوعی آینده را شکل می‌دهند؟

عامل‌های هوش مصنوعی با سرعت چشم‌گیری در حال نفوذ به طیف گسترده‌ای از کاربردهای تجاری هستند و پیش‌بینی می‌شود بازار این عامل‌ها در پنج سال آینده با نرخ رشد سالانه مرکب (CAGR) حدود ۴۵٪ توسعه یابد. پیش‌بینی می‌شود بازار عامل‌های هوش مصنوعی، از جمله فناوری‌هایی مانند یادگیری ماشین، پردازش زبان طبیعی، یادگیری عمیق و بینایی کامپیوتری، از ۵.۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ به بیش از ۵۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۳۰ برسد.

با فراگیر شدن عامل‌های هوش مصنوعی و این روند حتمی است انسان‌ها به‌عنوان هم‌تیمی‌های نزدیک با آن‌ها همکاری خواهند کرد. این عامل‌ها، درست مانند کارکنان انسانی، در فرایند «ورود به سازمان» قرار خواهند گرفت: نقش‌ها و مسئولیت‌ها را یاد می‌گیرند، به داده‌ها و زمینه‌های کسب‌وکار مرتبط دسترسی پیدا می‌کنند، در جریان‌های کاری یکپارچه می‌شوند و از مسئولیت‌های انسانی پشتیبانی می‌کنند.

حوزه‌های پیچیده‌ای مانند توسعه نرم‌افزار، خدمات مشتری و تحلیل‌های کسب‌وکار که پیش‌تر به تیم‌های انسانی بزرگ نیاز داشتند، اکنون به تیم‌های کوچک‌تری از انسان‌ها تبدیل خواهند شد که در کنار انواع مختلفی از عامل‌های هوشمند کار می‌کنند. در نتیجه، سازمان‌ها با سرعت بیشتری مقیاس می‌گیرند، چرا که عامل‌های هوش مصنوعی به‌راحتی قابل تکثیر هستند و رشد کسب‌وکار دیگر وابستگی شدید به جذب نیروی انسانی نخواهد داشت.

سازمان‌ها با توسعه عامل‌های هوش مصنوعی، نه‌تنها مدل‌های کسب‌وکار جدیدی را فعال می‌کنند، بلکه بهره‌وری را نیز شتاب می‌بخشند. این عامل‌ها می‌توانند وظایف را خودکارسازی و مدیریت کنند و به کارکنان اجازه دهند زمان بیشتری را صرف خلاقیت نمایند. همچنین عامل‌های هوشمند، فرآیندهایی را که نیازمند نیروی کار یا زمان زیادی هستند، تسریع می‌کنند و به افزایش بهره‌وری انسانی منجر می‌شوند.

نظارت بر عملکرد عامل‌های مجازی هوش مصنوعی به یک مهارت کلیدی در کار تیمی تبدیل خواهد شد تا اطمینان حاصل شود که این عامل‌ها اهداف را محقق کرده و استانداردهای حریم خصوصی، عدالت و استفاده اخلاقی را رعایت می‌کنند. هرچه استفاده از این عامل‌ها فراگیرتر شود، نیاز به مدیریت و نظارت آن‌ها از سوی کارکنان نیز افزایش می‌یابد و این اهمیت آموزش مسئولانه هوش مصنوعی را در تمام سطوح سازمان دوچندان می‌کند.

منبع: www.bcg.com