صد ملت به یک اشارت

سوم راهنمایی که تمام شد قبل از شروع تابستان به موسسه جهاد دانشگاهی رفتم تا در کلاس زبان انگلیسی ثبت‌نام کنم. تا قبل از آن همیشه به مادرم می‌گفتم خودم می‌خوانم و زبان را یاد می‌گیرم، اما هیچ‌وقت نمی‌شد. البته زبانم در سطح کلاس‌های مدرسه خوب بود و همیشه در کلاس بهترین بودم، اما فقط در همان حد. آزمون تعیین سطح دادم و از سطح pre-intermediate با سری کتاب‌های New Parade خواندن زبان را شروع کردم. از خوب روزگار با دو تا از دوستان دوران راهنمایی که امروز صمیمی‌ترین دوستانم هستند هم‌کلاس شدم. یکی از کارهایی که همیشه در کلاس انجام می‌دادیم این بود که به محض دیدن لغت جدیدی که کسی معنی آن را نمی‌دانست باید در دیکشنری به دنبال آن کلمه می‌گشتیم و معنی (synonym) آن را به انگلیسی می‌گفتیم. هر کس اول از همه معنی کلمه را پیدا می‌کرد امتیاز مثبت می‌گرفت و به همین دلیل یک جور مسابقه برای سریع‌تر پیدا کردن کلمات بین بچه‌ها شکل گرفته بود. آن زمان موبایل‌ها مثل امروز نبودند، اما اپلیکیشن‌های مختلفی برای موبایل‌ها وجود داشت. من یک نوکیا ۳۲۵۰ داشتم که موبایل پیشرفته‌ای محسوب می‌شد. با این حال استفاده از دیکشنری موبایل سر کلاس ممنوع بود. باید دیکشنری به آن بزرگی را با خود به سر کلاس می‌بردیم. سخت بود اما به سرعت بالایی در کار کردن با دیکشنری کاغذی دست پیدا کرده بودیم. علاقه ما به دیکشنری کاغذی باعث شده بود کلکسیونی از انواع آن را داشته باشیم. یادم است در نمایشگاه کتاب با تخفیف ویژه یک دیکشنری تصویری آکسفورد به قیمت ۱۰ هزار تومان خریدم که با کاغذ گلاسه و تصاویر رنگی جذابی که همه با دست نقاشی شده بودند حسابی دلبری می‌کرد. در آن نمایشگاه با وسیله‌ای الکترونیکی به نام مترجم اطلس آشنا شدم که مثل یک لپ‌تاپ کوچک بود و با داشتن نرم‌افزار ترجمه و دیکشنری...