از هوشمندی لوله‌های آب تا پرداخت‌های خرد

شهر هوشمند شهری است که از فناوری اطلاعات و فناوری‌های ارتباطی برای افزایش بهره‌وری عملیاتی، اشتراک عمومی اطلاعات و بهبود در عرصه‌های خدمات دولتی و رفاه شهروندی استفاده می‌کند. هرچند تعریف این مفهوم بستگی به چشم‌اندازهای مختلف دارد، ماموریت عمده یک شهر هوشمند بهینه‌سازی عملیات شهری و هدایت رشد اقتصادی در حین بهبود کیفیت زندگی شهروندان از طریق تحلیل داده و فناوری هوشمند است. ویژگی‌های شهر هوشمند؛ فناوری‌ها روندهای نوین از جمله اتوماسیون، یادگیری ماشین و اینترنت اشیا (IoT) ابزارهای پیشبرد شهرهای هوشمندند. از دیدگاه نظری هر ناحیه مدیریتی در یک شهر را می‌توان با یک طرح هوشمند گنجاند. یک مثال کلاسیک پارک‌مترهایی است که از برنامه‌های موبایل برای یافتن فضاهای خالی و بدون گشت‌ زدن‌های طولانی استفاده می‌کنند. این ابزارهای هوشمند همچنین امکان پرداخت دیجیتالی را طوری فراهم می‌کنند که دیگر مشکل پول خرد دغدغه کاربران نباشد. از منظر حمل و نقل نیز از مدیریت هوشمند ترافیک برای نظارت و تحلیل جریان‌های ترافیکی جهت بهینه‌سازی خیابان‌ها و پیشگیری از انبوه ترافیک استفاده می‌شود. ترانزیت هوشمند عمومی نیز چهره دیگری از شهرهای هوشمند است که برای برطرف کردن نیازهای حمل و نقل عمومی کاربرد دارد. شرکت‌های ترانزیت هوشمند می‌توانند خدمات و نیازهای رانندگان را بلادرنگ فراهم و بهره‌وری بیشتری در این عرصه ایجاد کنند. اشتراک دوچرخه‌سواری و دوچرخه نیز از خدمات یک شهر هوشمند به شمار می‌رود. صرفه‌جویی در مصرف انرژی و کارایی یکی دیگر از اهداف اصلی شهرهای هوشمند محسوب می‌شود. چراغ‌های هوشمند وقتی خودرو یا عابری در کار نیست با سنسورهایی خاص خاموش می‌شوند. فناوری هوشمند شبکه‌‌ای هم برای بهبود عملیات تعمیر، نگهداری و برنامه‌ریزی تامین برق کاربردهای موثری دارد. برنامه‌های شهری همچنین معطوف به نگرانی‌های زیست‌محیطی مثل تغییرات آب ‌و هوایی و آلودگی هوا هستند. موضوعی مثل بهداشت و درمان را نیز می‌توان با فناوری‌های هوشمند از جمله کانتینرهای زباله متصل به اینترنت یا سیستم‌های مدیریت IoT...