بینایی ماشین و شناسایی تصویر دو عبارتی هستند که اغلب به جای هم به کار میروند، ولی بینایی ماشین امری فراتر از تحلیل تصویر است. علتش این است که حتی انسانها نیز هنگام دیدن محیط اطراف انواع اشیا را مشاهده میکنند و تحلیلهای زیادی انجام میدهند. انسانها حدود دوسوم از مغز خود را برای پردازش بصری به کار میگیرند، بنابراین دور از انتظار نیست که کامپیوترها باید فراتر از شناسایی تصویر حرکت کنند تا دید خود را تصحیح کنند. البته خود شناسایی تصویر - تحلیل پیکسل و الگوی تصاویری که کامپیوتر با استفاده از آنها محتوا را حدس میزند - بخش جداییناپذیر فرایند بینایی ماشین است که طیف گستردهای از محیط، از شناسایی شیء و حروف گرفته تا تحلیل متن و احساس، را شامل میشود. ولی همانطور که سرج بلونی، متخصص کامپیوتری Cornell Tech، اشاره میکند که ماشینهای امروزی فقط اشیای ساده نظیر موز یا دوچرخه در تصویر را تشخیص میدهند. حتی نوزادان نیز میتوانند چنین اشیایی را تشخیص دهند، اما قدرت بینایی ماشین این توانایی را دارد که فراتر از قدرت بشر برود؛ بتواند در تاریکی همه چیز را ببیند، پشت دیوارها را مشاهده کند، فواصل دور را رصد کند و هر نوع تغییر سریع یا حجم عظیم را متوجه شود.امروزه نیز بینایی ماشین در بهترین حالت خود در زندگی روزانه و صنعت به کار میرود و اهداف مختلفی را برآورده میسازد، از جمله هشدار دادن به رانندگان در مورد وجود حیوانات در جاده، نشانهگذاری آسیبهای پزشکی در اشعه ایکس، شناسایی محصولات و محل خرید آنها، ارائه خدمات تبلیغاتی و غیره. این فناوری پیچیده است و مانند وظایف مطرحشده امری فراتر شناسایی تصویر است، چرا که به تحلیل زبان و دادههای بزرگ نیز متکی است. چه چیزی در کنار شناسایی تصویر در دید کامپیوتر وجود دارد و کجا میتوان از آن استفاده کرد؟ در اینجا برخی مثالها و فناوریها...