هوش مصنوعی چگونه می‌تواند انعطاف‌پذیری در امداد را در بحران بهبود بخشد؛ در سایه تغییرات اقلیمی

هر سال بیش از ۱۶۰ میلیون نفر در معرض تهدید سیل، توفان، آتش‌سوزی و سایر فجایع طبیعی قرار می‌گیرند. و این وضعیت احتمالاً بدتر خواهد شد. همین حالا هم فجایع طبیعی چهار برابر بیشتر از سال ۱۹۷۰ رخ می‌دهند. بر اساس برآوردها، چنین رویدادهایی در سایه تغییرات اقلیمی از نظر بسامد و شدت افزایش خواهند یافت. هوش مصنوعی از ظرفیت بالقوه برای کاهش آثار خسارات برخوردار است. این فناوری می‌تواند منابع امدادی را به ‌صورت کارآمدتر و موثرتر بسیج کند. هوش مصنوعی همچنین می‌تواند به ارائه کمک شتاب بدهد و تصمیم‌گیری درباره کارکنان امدادی در خطوط مقدم را آگاهانه کند. اقدام‌های مربوط به انعطاف‌پذیری در دوران فاجعه فردا شاید ظاهر کاملاً متفاوتی نسبت به امروز داشته باشند. برای مثال، وقتی توفان یا گردبادی عظیم در حال پیشروی شناسایی می‌شود، داده‌های زمین‌فضایی، آب‌وهوایی و فجایع گذشته را می‌توان به کار گرفت تا پیش‌بینی کرد چه تعداد افراد بی‌خانمان می‌شوند و این افراد احتمال دارد کجا بروند. چنین بینش‌هایی می‌توانند به کارکنان اورژانس کمک کنند تا ببینند چقدر کمک (آب، غذا، مراقبت پزشکی) برای کدام منطقه نیاز است. الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند سیل، ساخت‌وساز و تخریب جاده را بر اساس تصاویر ماهواره‌ای و پیش‌بینی آب‌وهوایی به ‌صورت آنی ارزیابی کنند. این کار به نجات‌دهنده‌ها کمک می‌کند تا کمک اورژانسی را موثرتر توزیع و افرادی را شناسایی کنند که هنوز در خطرند و از مسیرهای فرار دور مانده‌اند. هوش نوبل (Noble Intelligence) متعلق به مک‌کینزی صرفاً یکی از برنامه‌هایی است که تلاش می‌کند از ظرفیت بالقوه هوش مصنوعی برای پشتیبانی از آرمان‌های بشردوستانه استفاده کند. برای مثال، گروه مک‌کینزی در حال توسعه الگوریتمی است که زمان لازم برای ارزیابی آسیب ساختمان‌هایی مانند مدارس را از چند هفته به چند دقیقه کاهش می‌دهد. این کار با ترکیبی از ماهواره، داده‌های زمین‌فضایی، داده‌های آب‌وهوایی و سایر داده‌ها انجام می‌گیرد. سپس می‌توان از این اطلاعات استفاده...