مدیرعامل آبان تتر: بانک مرکزی لازم نیست همه جا قانون‌گذاری کند

به گزارش پیوست، فرهاد فلاح در نهمین فصل از ایستگاه پیوست که به کسب‌وکارهای حوزه رمزارز می‌پردازد در مورد عقب بودن قانون‌ از کسب‌وکارها می‌گوید: در کسب‌وکارهای پیشرو و تازه قانون همیشه عقب‌تر از علم و کسب‌وکار است. یعنی اگر منتظر بمانیم که قانون ساخته شود هیچ گاه کارمان انجام نمی‌شود. وقتی مساله‌ای نو پیش می‌آید، قانون‌گذاری و رگولاتوری هم به دنبال آن مطرح می‌شود. اینطور نیست که اول قانون بگذاریم و بعد آن کار را انجام دهیم. به خاطر همین هیچوقت کسب‌وکارها منتظر نمی‌مانند تا قانونی گذاشته شود.

او در مورد وام‌هایی که آبان تتر نکول نشدن آنها را تضمین می‌کند نیز توضیح می‌دهد: ما اصلا وام نمی‌دهیم. وام را نهادی می‌دهد که مجوزش را دارد. ما بسترش را برای مشتری فراهم می‌کنیم. اگر ریسکی هم باشد سمت وام‌دهنده است. تضمین را من انجام می‌دهم و می‌گویم نرخ نکول صفر است. نامش را هم وام می‌گذاریم تا برای آدم‌ها قابل قبول‌تر است اما به نوعی تامین سرمایه است که تفاوت‌هایی با وام دارد. وثیقه را من تامین می‌کنم. سعی کردیم مرحله نقد شوندگی هم خیلی سخت باشد تا به راحتی به آن مرحله نرسیم.

فلاح در مورد مزایای وام‌دهی برای پلتفرم و متقاضی می‌گوید: یک سری آدم‌ها در سیستم بانکی ما هیچ اعتباری ندارند ولی در این بستر ممکن است کسب کنند. هم مشکل او هم می‌شود هم در این طرف من گردشی ساخته‌ام که هم برای تامین‌کننده سرمایه سودی دارد و هم برای پلتفرم به دلیل چسبندگی کاربر جذابیت دارد.

به گفته وی این بازار هنوز خیلی بزرگ نشده است و از چندین هزار نفری که درخواست وام داده‌اند، تا کنون حدود هزار نفر وام دریافت کرده‌اند. آنطور که فلاح می‌گوید مبلغ وام، بسته به توکن متقاضی متفاوت است؛ به عنوان مثال بین ۷۰ تا ۸۰ درصد دارایی تتر متقاضی، وام داده می‌شود.

بیش از ۴۰۰ توکن داریم

مدیرعامل آبان تتر در مورد فلسفه نامگذاری این صرافی توضیح می‌دهد: روزی که شروع کردیم تبدیل ریال به تتر مشکل بود. آن موقع بیشتر این کار را انجام می‌دادیم اما هر روز این معامله کردن برای افراد سخت‌تر شد و ما امکانات خود را اضافه کردیم. رشد آبان تتر موقعی که بود بیشترین تعداد توکن را پشتیبانی می‌کرد. الان که صرافی‌ها بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ توکن دارند ما بیشتر از ۴۰۰ توکن را پشتیبانی می‌کنیم.

فلاح در مورد شیوه‌های ریسک‌سنجی می‌گوید: دائما ریسک‌سنجی می‌کنیم. بررسی می‌کنیم دارایی چقدر بلوکه و فریز می‌شود و در چه حساب‌هایی است. وقتی می‌بینیم ریسک، غیر قابل کنترل است به مشتری پیشنهاد می‌دهیم به استیبل کوین دیگر سوییچ کنند. همچنین ما ۹۰ درصد تترها را روی کیف پول‌هایی می‌بریم که مشخص نیست ارتباطی با ایران دارند. ۵ درصد از این پول در HotWallet است و ریسک دارد.

به گفته وی ریسک روی تتر ریسک بزرگی نیست و بیشترین ریسک مربوط به نشان اوفک (OFAC flag) است که به کیف‌پول‌های ایرانی می‌خورد.

به باور فلاح ریسک کیف پول‌، هیچ‌گاه به صفر نمی‌رسد اما صرافی‌ها می‌توانند این ریسک را تا حدی کنترل کنند.

قانون‌گذار باید کسب‌وکار را بفهمد

مدیرعامل این صرافی به چالش‌های قانون‌گذاری در ایران نیز اشاره کرده و می‌گوید: درست این است قانون را کسی بگذارد که کسب‌وکارها را بهتر بفهمد. بانک مرکزی سازمان لَخت محافظه‌کاری است که یک جاهایی لازم نیست قانون‌گذاری کند. اگر قانون هم بگذارد قوانینش محدودکننده خواهد بود. مگر اینکه بگوییم در کشور دنبال محدودیت هستیم و نگاه توسعه‌گرا نداریم. وقتی این نوع قوانین را دست یک نهاد کنترل‌گر می‌گذاریم انگار دنبال توسعه نیستیم و فقط کنترل می‌خواهیم.

او در پاسخ به این سوال که آیا توسعه ریسک ندارد می‌گوید: توسعه ریسک دارد اما همه ریسکش را می‌پذیرند. در دنیا این حوزه را به صورت قطع نپذیرفتند اما به صورت قطع هم رد نکرده‌اند. اگر کشورهایی کنترل می‌کنند به دلیل اتفاق بدی است که افتاده است. نگفته‌اند کامل می‌خواهیم مقابله کنیم. اصلا آمریکا وارد این بازی نشده است که ورود کوین‌بیس و بایننس دلار را تضعیف می‌کند. می‌گوید وقتی نمادی را اضافه می‌کنید قوانینش متفاوت است. اگر آمریکایی‌ها کوینی را می‌خرند برای دولت مهم است ارزش دارایی مردم چه می‌شود. بحث بعدی‌اش تحریم است. رمزارزها می‌توانند برای تحریم‌ها مشکل ایجاد کند. نظام نظارتی دلار قابل کنترل است اما در مورد این نمی‌شود. اما در ایران نگاه بانک مرکزی این است که رمزارز باعث می‌شود ارزش پول ما پایین بیاید.

فلاح در همین رابطه ادامه می‌دهد: هر چیز جدیدی که وارد اقتصاد جهانی می‌شود یک سری مضرات و فایده‌ها دارد. باید بتوانیم از این ابزار استفاده کنیم. اگر بتوانیم استفاده کنیم فایده‌های زیادی دارد. مثلا در ایران همواره تورم داریم و ریسک سرمایه‌گذاری بالاست. البته یکی از عوامل ایجاد تورم خود بانک مرکزی است. در این شرایط باید به مردم اجازه دهیم، ارزش سرمایه خود را حفظ کنند. وقتی مردم ریال را بفروشند و دلار بخرمد ممکن است این دلار از چرخه اقتصادی کشور خارج شود اما در این مورد، سرمایه خود را ریال می‌کند و به چرخه اقتصادی کشور بازمی‌گردد. این ابزار حفظ سرمایه آسیبی به کشور نمی‌زند.

او به کاربرد دیگری نیز اشاره کرده و توضیح می‌دهد:‌ ما در کشور کلی جوان متخصص داریم. می‌توانیم به این جوان بگوییم مهاجرت کن یا می‌‌توانیم بگوییم بمان و برای کشورهای دیگر کار کن. هیچ ایرانی نمی‌تواند کارت بانکی دلاری داشته باشد اما می‌تواند برای کشورهای دیگر کار کند و دستمزد را به شکل رمزارز دریافت کند. کسب‌وکارهای خرد هم می‌توانند از این طریق با کشورهای دیگر مبادله کنند تا مشمول مشکلات اوفک و مسائل این چنینی نشوند.

مدیرعامل آبان تتر در مورد منتشر نکردن اثبات ذخیره (Proof Of Reserve) می‌گوید: ما ۹۵ درصد از تترها را در کیف پول‌هایی نگهداری می‌کنیم که مشخص نیست برای ایران است. پس نمی‌توانم اثبات ذخیره را منتشر کنیم.

فلاح در پاسخ به این سوال که آیا این کار خطرناک نیست می‌گوید: خطر وجود دارد و یک سری راه‌ حل هم دارد. البته با انتشار اثبات ذخیره هم نمی‌توانید کاملا مطمئن باشید. باید نهاد سومی بررسی کند و مطمئن باشیم جایی منتشر نکند، فقط تایید کند موجودی وجود دارد. باز هم سوال پیش می‌آید مردم چقدر به این نهاد اعتماد دارند. بهتر است چنین نهادی از بخش خصوصی باشد، البته سیستم‌های دولتی ممکن است مقبولیت بیشتری داشته باشند اما  اگر تبدیل به یک سیستم دولتی شود ممکن است به یک عده مجوز بدهند و به یک عده ندهند.