عروسک چینی

بگذارید اعتراف کنم که تا چند وقت پیش من هم با شنیدن نام هواوی یاد گوشی‌های ارزان‌قیمت بی‌کیفیت به اصطلاح «چینی» می‌افتادم که به دلیل محدودیت بودجه و ناچار بودن باید خریده می‌شدند. گاهی حتی نام هواوی را هم استفاده نمی‌کردم و به سادگی می‌گفتم از این گوشی چینی‌ها! شما را نمی‌دانم اما این تصور تا وقتی با من همراه بود که گوشی زیبا و فوق‌العاده P9به دستم رسید. البته که هیچ‌ وقت آی‌فون نداشته‌ام و از مریدان متعصب استیو جابز و محصولات گران‌قیمت پرادعایش هم نبوده‌ام، اما برخلاف بحث‌های همیشگی‌ام با مومنان اپل و متهم کردن این کمپانی به دیکتاتوری، پیش خودم فکر می‌کردم اگر پای کیفیت ساخت و طراحی بدون نقص پیش بیاید، آی‌فون یقیناً بی‌رقیب است. طراحی ساده، محکم و البته زیبای آی‌فون و کیفیت بالای آن واقعاً دهان مرا هم بسته بود، اما وقتی پوست‌اندازی رفیق‌های سازنده گوشی چینی را از نزدیک حس کردم، با خودم گفتم آی‌فون بیش از این نمی‌تواند به راحتی نان نامش را بخورد. وقتی P9 به دستم رسید در اولین نگاه با خودم فکر کردم یه چینی زیبا! وقتی گوشی را برگرداندم و دوربین دوگانه آن را دیدم گفتم: یعنی ممکن است زیر این پوست زیبا یک جان قدرتمند هم نهفته باشد؟ وقتی کمی بیشتر گوشی را بررسی کردم با معجزه تغییر مواجه شدم. P9 یک دستگاه سریع، کارآمد و دارای طراحی ساده و زیبا بود. دوربین دوگانه بسیار فراتر از انتظار من عمل می‌کرد و صفحه‌نمایش جای هیچ بحثی باقی نمی‌گذاشت و به خصوص حسگر اثر انگشت در مقایسه با دیگران عالی به شمار می‌آمد. اندازه دستگاه و باریک بودن آن کار را با آن راحت کرده بود و عمر باتری نیز برای دستگاهی با آن ابعاد از حد کافی کمی بیشتر هم بود. وقتی قرار شد درباره معایب دستگاه بنویسم پررنگ‌ترین چیزی که به آن اشاره کردم سُر بودن...