۹ مهر ۱۴۰۳
قسمت بیست و یکم: کالای اصل و کالای تقلبی
ضمانت اعتماد
سهشنبه بود که ناگهان هوس کردم برای آیفون ۷م یک کیس چرم اورجینال بخرم. هر گیکی به هر حال تصمیم میگیرد هر از گاهی برای دلش هم که شده یک جایزه برای خودش بخرد. اول از پایتخت قیمت گرفتم، گفتند بین ۲۳۰ تا ۲۵۰ هزار تومان. بعد دیدم دیجیکالا دارد با گارانتی اصالت و سلامت کالا همان را میفروشد و دست بر قضا تخفیف هم خورده و شده ۱۴۰ هزار تومان. اولش کمی ترسیدم چون از چند جا شنیده بودم جدیداً جنسهای تقلبی دیجیکالا زیاد شده، حتی خودم هم یک نمونه از شارژر تقلبیاش را در توییتر دیدم، اما از آنجا که واقعاً تکقطبی بودن و نبود رقابت پایاپای در ایران باعث میشود کاربرها فقط یک انتخاب داشته باشند، پس خودم را قانع کردم که شاید همه آن حرفها دروغ بوده، چون از دیجیکالا بعید به نظر میآمد کنترل کیفی نداشته باشد و زود سفارش دادم. کمی گذشت و با من از دیجیکالا تماس گرفتند و گفتند کالا در انبار موجود نیست و باید از طرف تامینکننده برایشان ارسال شود، پس برخلاف اینکه در سایت قرار بود چهارشنبه تحویل داده شود گفتند پنجشنبه، من هم مشکلی نداشتم و پذیرفتم، ولی باز هم پشت تلفن داستان این اجناس تقلبی را گفتم و اپراتور دیجیکالا گفت نه آقا! اصلاً امکان ندارد، شما مطمئن باشید که جنس اصل میگیرید. پنجشنبه شد و خریدم رسید! به مدت پنج دقیقه فقط مات و مبهوت به چیزی که رسیده بود نگاه میکردم تا باورم شود چه چیزی تحویل گرفتهام. جعبه کیس آنقدر کثیف و له بود که انگار از رویش لودر رد شده، پلمب نبود و خود کالا به قدری تقلبی بود که میشد آن را در پایتخت یا چارسو با ۴۰، ۵۰ هزار تومان هم گرفت. یعنی حتی تقلبی درجه یک هم نبود و بوی بد پلاستیک و نفت میداد. من میدانستم که طبیعتاً دیجیکالا...