کسبوکارها برای بقا باید سریعتر و با بازدهی بیشتری فعالیت کنند. آنها- در حال حاضر- به توانمندیهای دیجیتالی بیشتری نیاز دارند. اما بیشتر سازمانهای IT با محدودیتهای چشمگیری در بخش عرضه روبهرو هستند. تقاضاهای تجاری بسیار است و تعداد توسعهدهندگان ماهر برای ارائه راهحلهای جدید محدود. تعداد درخواستهای تغییر معمولاً به صدها یا هزاران مورد میرسد که ماهها یا سالها کار میبرد. تاخیر رهبران تجاری را کلافه میکند و آنها را به فکر راهحلهای دیگری برای پروژههای تحول دیجیتالی انداخته است. یکی از راهحلهای این تنگنا که به تازگی توجه زیادی را به خود جلب کرده واگذاری توسعه اپلیکیشن به کاربران تجاری به جای نیروی کار IT است. این «شهروندتوسعهدهندگان» برای خود و دیگران اپلیکیشن میسازند و ابزارهایشان دائم از سوی واحدهای IT یا تجاری منع نمیشود. با اینکه چنین ایدهای خیلی خوب به نظر میرسد اما مشکلات IT در سایه را فراموش نکنید، زمانی که کارکنان حوزههایی غیر از فناوری اطلاعات دستگاهها، نرمافزار و خدماتی خارج از مالکیت یا کنترل IT را وارد سازمانها میکنند. زمانی که کارکنان MS Acess را روی کامپیوترهای خانگی خود نصب و پایگاه دادههای خود را ایجاد کردند، IT در سایه زلزلهای در سازمانها به پا کرد. از نهضت شهروندتوسعهدهنده نیز میتوان مشکلات مشابهی را انتظار داشت. دو تکنولوژی پرطرفداری که توسعهدهندگان برای ساخت اپلیکیشنهای جدید استفاده میکنند خودکارسازی فرایند رباتیک، RPA و پلتفرمهای اپلیکیشن کدنویسی کم، LCAPها هستند. RPA معمولاً با استفاده از ثبت UIمحور و تکنولوژی بازپخش به خودکارسازی وظایف کمک میکند و نیاز به ادغام سیستمها در یک روندکاری را از بین میبرد. رابط کاربری همان لایه ادغام است و در نتیجه کاربران میتوانند اتصال سیستم را که نیازمندی IT است دور بزنند. LCAPها به فعالان تکنولوژی تجاری اجازه میدهند اپلیکیشنهایی را خارج از کنترل IT بسازند. هر دو ابزار به شهروندتوسعهدهندگان اجازه میدهند اپلیکیشنهای جدید بسازند یا برای جلوگیری از...
شما وارد سایت نشدهاید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.