هر چیز که در جستن آنی، آنی! اروپا چطور برای مارکت تلویزیون‌های درخواستی مقررات‌گذاری کرده است؟

بازار ویدئوهای درخواستی یا همان VODها، در سال ۲۰۲۲، در سطح جهان، ۲۱۵ میلیارد دلار بوده و این‌طور حدس زده شده که با رشدی بیش از ۱۴ درصد در سال ۲۰۳۱، به ۶۷۳ میلیارد دلار در سال خواهد رسید. مشابه وضعیت جهانی، بازار وی‌او‌دی‌ها در ایران نیز بازار رو به رشدی بود که با توجه به انحصار صداوسیما، ریسک حقوقی فعالیت در این عرصه افزایش یافته و دیگر ممکن است شاهد رونق سابق در این عرصه نباشیم. در این شرایط با توجه به آماری که در ابتدای این مطلب ارائه شد، این سوال پیش می‌آید که نظام حقوقی در خارج از مرزهای ایران به چه صورت عمل کرده که چنین رشدی از این بخش رسانه‌ای در حدود ۱۰ سال آینده قابل پیش‌بینی است؟ برای پاسخ این سوال نگاهی می‌اندازیم به نظام حقوقی تلویزیون‌های درخواستی در اروپا و دغدغه‌هایی که قانون‌گذار برای مقررات‌‌گذاری در این بخش داشته است. قبل از هر چیز ذکر این نکته جالب است که در اروپا در پایان سال ۲۰۲۰، سیزده هزار و ۶۳۸ رسانه صوتی و تصویری در دسترس بودند که ۱۱ هزار و ۸۲۳ مورد از آنها از خاک اروپا اقدام به پخش محتوا می‌کردند و دو هزار و ۷۹۹ مورد از این رسانه‌ها VOD بوده است. در این اتحادیه در پایان سال ۲۰۲۰، حجم بازار تلویزیون‌های درخواستی ۶/۱۱ میلیارد یورو ارزیابی شده است. این در حالی است که ۱۰ سال پیش از آن، حجم این بازار کمتر از ۴۰۰ میلیون یورو بوده است. اتحادیه اروپا یک دستورالعمل دارد با عنوان «دستورالعمل خدمات رسانه‌‌ای سمعی و بصری» یا AVMSD که نسخه اول آن در سال ۲۰۱۰ تصویب شده و در سال ۲۰۱۸ تجدیدنظر یا اصلاحیه‌ای در آن صورت گرفته است. این دستورالعمل بر کشورهای «منطقه اقتصادی اروپا» (EEA) و کشورهای دیگری مثل نروژ، ایسلند و لیختن‌اشتاین نیز حکمفرماست و همچنین برخی از قواعد آن را...