سرزمین هیچکس

اولین‌ها قانونی شدند اسناد نشان می‌دهند برای اولین بار در ایران، شرکت سهامی ذوب آهن اصفهان ایده تشکیل یک شهرك علمی و تحقیقاتی را مطرح کرد. سال ۷۱ پیشنهاد تاسیس چنین مرکزی داده شد و پیگیری كلیت كار به معاونت پژوهشی دانشگاه صنعتی اصفهان واگذار و در همین سال موضوع در شورای پژوهش‌های علمی كشور تصویب شد. در سال 1372 با تشكیل هیات امنا، عملیات اجرایی شهرك آغاز و در سال 1375 اساسنامه آن در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شد. در سال 1378، عملیات اجرایی ساخت مركز رشد انجام و در سال 1379 مركز رشد غدیر با استقرار 17 واحد فناوری و تحقیقاتی راه‌اندازی شد. این مرکز هم‌اکنون با نام شهرک علمی، تحقیقاتی اصفهان فعالیت می‌کند و می‌توان گفت در ردیف‌های بودجه، بیشترین رقم را به خود اختصاص داده است. در همان سال که اصفهان صاحب اولین پارک فناوری ایران شد، تهرانی‌ها نیز دست به کار شدند و مطالعات مکانیابی مرکزی، که امروزه به نام پارک علم و فناوری پردیس می‌شناسیم، آغاز شد. در سال ۸۰ محل کنونی این پارک انتخاب و عملیات اجرایی ساخت آن آغاز شد. این پارك از همان ابتدا وابسته به نهاد ریاست جمهوری (معاونت علم و فناوری) بود و از این نظر با سایر هم‌رده‌های خود متفاوت است. پارک فناوری پردیس چه از نظر بودجه و چه علمکرد، تفاوت‌های جدی‌ای با دیگر پارک‌های کشور دارد. پس از آن بود که با انحلال سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی استان‌ها، پارك‌های علم و فناوری استان‌های آذربایجان‌شرقی، سمنان، خراسان، فارس، گیلان، مركزی و یزد، در سال 1381، ایجاد شدند. ایجاد پارک‌های علم و فناوری و توسعه آنها در سال‌های بعد، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و سرانجام تبدیل به یکی از بندهای تکلیفی برنامه پنجم توسعه شد (بند د ماده 16). این پارک‌ها در بودجه‌های سنواتی رقم‌های متعددی را به خود اختصاص می‌دهند، گاه در...