مخالفت سیاسی، همدلی فنی

عمر مجلس نهم رو به پایان است؛ مجلسی که دو دولت با گرایش سیاسی و شیوه مدیریتی کاملاً متفاوت را تجربه کرد. مجلس نهم برخلاف سایر مجالس پس از انقلاب تنها سه لایحه بودجه را بررسی کرد و تصویب لایحه بودجه سال ۹۵ احتمالاً به مجلس دهم خواهد رسید. همچنین این مجلس نتوانست لایحه برنامه ششم توسعه را بررسی و تصویب کند و این کار نیز به مجلس بعدی سپرده شد. از این نظر می‌توان گفت نمایندگان دور نهم، تنها نمایندگانی بودند که با دریافت لوایح بودجه سنواتی و برنامه توسعه، کار بررسی آن را به مجلس بعدی احاله دادند. دوره‌های فرد مجلس در ایران معمولاً با تغییر دولت همراه می‌شوند و تجربه نشان داده است این تغییر، تاثیر زیادی بر عملکرد آنان دارد. در این بین مجلس هفتم این شانس را داشت که دولتی صد درصد همسو از نظر سیاسی را در کنار خود داشته باشد اما جهت‌گیری سیاسی دولت‌هایی که در دوران مجالس سوم، پنجم و نهم بر سر کار آمده‌اند، کاملاً مخالف بوده است.   آسودگی مجلس نهم کار خود را زمانی آغاز کرد که رضا تقی‌پور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات بود. تقی‌پور بیشتر وزیر ارتباطات بود اما در این زمینه نیز دستاورد درخشانی از خود به جا نگذاشت. گرچه در زمان او بود که آخرین گام واگذاری شرکت مخابرات ایران برداشته شد اما عملاً وزیر ICT نقشی در این میان نداشت. شاید مهم‌ترین اتفاق در زمان وزارت تقی‌پور، واگذاری پروانه اپراتور سوم تلفن همراه بود که البته چند ماه پیش از آغاز کار مجلس نهم انجام گرفت. تقی‌پور مانند سلف خود (محمد سلیمانی) میانه خوبی با فناوری اطلاعات نداشت و همچون رئیس دولتش، علاقه‌ای به اجرا کردن برنامه توسعه نشان نمی‌داد. با این همه، مجلس نهم بر او سخت نگرفت و سوالی درباره اجرا نشدن تکالیف برنامه پنجم نپرسید. از جمله ایجاد شبکه ملی اطلاعات...