فریادهای یک هشتگ!

دیگر اهمیت چندانی ندارد که صدای زنان و مردان بلند است یا آرام؛ حالا مدت‌هاست این هشتگ‌ها هستند که به جای مردم فریاد می‌کشند، به خیابان‌های مجازی شهر می‌ریزند و ترند می‌شوند! شبکه‌های اجتماعی که امروزه حتی هر کودکی را صاحب تریبون کرده‌اند، می‌توانند رفتارهای سیاسی را هدایت کنند و جنبش‌های اجتماعی راه بیندازند. تورق روزنامه‌هایی که از دوران مشروطه یا دهه‌های پیش از انقلاب اسلامی به جا مانده‌اند از این سخن می‌گویند که روزنامه‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین رسانه‌های دوران مربوطه در رخدادهای سیاسی و اجتماعی اثرگذار بوده‌اند. تا جایی که عموماً روزنامه‌ها به حزب‌های سیاسی تعلق داشتند و توسط آنها نیز تغذیه و تقویت می‌شدند؛ به‌ عنوان مثال، ایران نو که از مهم‌ترین مطبوعات پس از استبداد صغیر است، ارگان رسمی حزب دموکرات بود. نقشی که البته به ‌نظر می‌رسد همگام با حرکت تند قطار تکنولوژی به اسباب دیگری واگذار شده است تا جایی که فرض نبودن‌شان را می‌توان برابر با شروع نشدن احتمالی رخدادهای اجتماعی‌ای دانست که اخیراً به جریان افتاده‌اند. شبکه‌های اجتماعی چگونه ما را سیاسی می‌کنند؟ بر اساس آمار statista، از سال ۲۰۲۰ بیش از ۴۹۰ میلیون کاربر به شبکه‌های اجتماعی اضافه شده‌اند. بنا بر پیش‌بینی‌های صورت‌گرفته حتی تا سال ۲۰۲۵ تعداد کاربران این شبکه‌ها به حدود ۴.۴ میلیارد نفر می‌رسد. اکنون نیز میانگین مدت‌زمان استفاده کاربران از شبکه‌های اجتماعی حدود ۱۴۴ دقیقه در روز است و بیشترین استفاده از شبکه‌های اجتماعی نیز با کمک موبایل انجام می شود و کامپیوتر یا تبلت‌ها در مرحله بعدی قرار دارند. همچنین بنا بر نتایج به‌دست‌آمده از مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) که در خرداد ۱۴۰۱ و با جمعیت مورد مطالعه شهروندان ۱۸ سال به بالای ساکن در مناطق شهری و روستایی کل کشور و نمونه ۱۵۴۱ نفر به شیوه تلفنی اجرا شده است، ۷۸.۵ درصد از شهروندان کشور‌ حداقل از یک پیام‌رسان یا رسانه اجتماعی استفاده...