چرا لطفاً وارد نشویم؟

این روزها بیش از هر وقت دیگری با پدیده حریم خصوصی روبه‌رو هستیم؛ با این جمله که موبایل مثل مسواک یک وسیله شخصی است و فرد دیگری غیر از صاحبش نباید به آن دست بزند. با رمزهای عجیب و غریبی که قرار است زندگی ما را از چشمان دزدان اطلاعات دور نگه دارد و با افشاگرانی که به ما می‌گویند کشورهایی که در صف اول دموکراسی جهانی هستند، در نقض حریم خصوصی هم ید طولایی دارند و به بهانه امنیت خود و دیگران، حریم ملت خود و دیگران را بی‌توجه به همه قوانین می‌شکنند. حال این سوال به وجود می‌آید که حریم خصوصی چه ارزش ذاتی‌ای دارد که این‌قدر تلاش می‌کنیم آن را حفظ کنیم و در مقابل نقضش، داد و قال به پا می‌کنیم؟ نخستین نکته‌ای که همه ما روی آن دست می‌گذاریم، بحث کرامت انسانی است. انسان شخصیتی دارد که باید مورد احترام قرار گیرد و این کرامت انسانی و شخصیت هم در متون فلسفی و هم در منابع دینی و هم حتی در اعلامیه‌ها و کنوانسیون‌های حقوقی مثل اعلامیه جهانی حقوق بشر مورد تایید و تاکید قرار گرفته و تقریباً اختلافی در آن موجود نیست. از این زاویه هم هست که برای انسان حقوقی وجود دارد از جمله اینکه اطلاعات شخصی او یا حریم خصوصی‌اش باید مورد احترام قرار گیرد. دلیل این مساله این است که اولاً نقض این حریم بدون در نظر داشتن خواست آن فرد، نوعی بی‌احترامی به شخصیت وی و همچنین نقض حق تعیین سرنوشتی است که او دارد و از سوی دیگر افشای اطلاعات شخصی انسان‌ها که در برخی اوقات با آبروی او در ارتباط است، به سادگی می‌تواند کرامت انسانی افراد را زیر سوال ببرد (مثل اینکه ما از بیماری روانی یا رابطه نامشروع یک فرد باخبر باشیم). از این روست که حتی پیش از اینکه حریم خصوصی به معنای مدرن خود...