skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

حقوق و فناوری

پگاه قربانی وکیل دادگستری و مشاور حقوقی

پگاه قربانی وکیل دادگستری و مشاور حقوقی

غزاله دخیلی وکیل دادگستری و مشاور حقوقی

ابعاد حقوقی موافقتنامه تضمین ثالث؛ آب رفته به جوی بازنمی‌گردد…

پگاه قربانی وکیل دادگستری و مشاور حقوقی
پگاه قربانی
وکیل دادگستری و مشاور حقوقی
غزاله دخیلی
وکیل دادگستری و مشاور حقوقی

۵ شهریور ۱۴۰۱

زمان مطالعه : ۸ دقیقه

شماره ۱۰۴

بسیاری از موارد دیده و شنیده می‌شود که طرفین معامله در برابر ایرادات حقوقی مطرح‌شده قرارداد از سوی وکلا و مشاوران حقوقی، مقاومت کرده و چنین پاسخ می‌دهند: دیگر نیاز به این مقدار سخت‌گیری هم نیست... یا من با طرف مقابل صحبت کردم و این موضوع را پذیرفته، نیاز به نوشتن نیست... یا اگر خیلی مته به خشخاش بگذاریم، طرف از بستن قرارداد منصرف می‌شود و امثالهم. خوب است بدانیم «توافق شفاهی حتی به اندازه کاغذی که قرارداد روی آن نوشته می‌شود، ارزش ندارد». بنابراین پیش‌بینی وقایع و اختلافات و سازوکارهای مواجهه با آنها، قطعاً وقت‌گیر است و هزینه‌بر اما همان‌طور که در نوشته‌های پیشین هم اشاره شد، دیوارهای خوب، همسایه‌های خوب می‌سازند. در دو مبحث گذشته، به طور مفصل به مفهوم کلی، کاربرد و مزایا و معایب موافقتنامه‌های تضمین ثالث در قراردادهای نرم‌افزاری، اعم از سفارش نرم‌افزار و خرید لایسنس، پرداخته شد. در این مبحث، در خصوص اهم نکات و ابعاد حقوقی موافقتنامه تضمین ثالث، صحبت خواهد شد. از نگاه حقوقی «موافقتنامه تضمین ثالث» بر دو نوع توافق اطلاق می‌شود: الف- توافقی که در قالب پیوست قرارداد بهره‌برداری اصلی و همزمان با آن، بین سه طرف یعنی فروشنده، مشتری و ضامن ثالث منعقد می‌شود و مفاد آن عموماً شامل روابط ضامن ثالث با فروشنده و مشتری لایسنس یا نرم‌افزار، اعم از ذخیره اطلاعات، نحوه پرداخت به ضامن ثالث و غیره می‌شود. این نوع از موافقتنامه‌ها، اصولاً به شکل قراردادهای تیپ و از سوی موسسات یا اشخاصی که خدمات تضمین ثالث را عرضه می‌کنند، تهیه و به فروشنده و مشتری ارائه می‌شود. مهم‌ترین نکته در این نوع از موافقتنامه‌ها، اصطلاحاً «ید ضمانی» یا به عبارت ساده‌تر، مسئولیت ضمانت نگهداری از اطلاعات و افشای آنها مطابق دستورات دو طرف دیگر است، در واقع هرگونه عمل خارج از توافق و مفاد موافقتنامه، مسئولیت حقوقی و بعضاً کیفری قابل توجهی برای ضامن ثالث...

شما وارد سایت نشده‌اید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.

وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

این مطلب در شماره ۱۰۴ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۱۰۴ پیوست
دانلود نسخه PDF
https://pvst.ir/d1e

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو