استراتژی شرکت‌های مخابراتی برای دستیابی به ارزش بلندمدت؛‌ حق امتیاز، مهم‌ترین دارایی

در بسیاری از صنایع، شعار رایج تا همین اواخر «دارایی سبک» بوده است: انتقال قابلیت‌ها و زیرساخت‌ها به «مالکان بهتر» به‌ عنوان راهی برای تغییر هزینه‌های ثابت به متغیر، افزایش چابکی و تمرکز بر شایستگی‌های محوری. اما در صنعت مخابراتی که به ‌سرعت در حال تغییر است، اتخاذ دارایی سبک کافی نیست. آنچه مورد نیاز است، استراتژی مبتنی بر «حق امتیاز» است: رویکردی جامع شامل ارزیابی دوباره و دقیق آنچه محوری و غیرمحوری است، درک وابستگی‌های متقابل بین اقدامات مختلف پیرامون دارایی‌های مختلف و همسویی توانمندسازها و نتایج استراتژیک. علاوه بر این، در حرکت به سمت حق امتیاز زمانی برای از دست دادن وجود ندارد. همچنان‌ که موج جدید معاملات دارایی‌محور- اکتساب، واگذاری، جداسازی، سرمایه‌گذاری مشترک، مشارکت‌های مشترک و موارد دیگر- مقیاس و شتاب بیشتری پیدا می‌کند، اپراتورهای مخابراتی که در بازنگری استراتژی‌های دارایی خود ناکام‌اند، در حال تلاش برای جبران عقب‌افتادگی خود هستند. چرا دارایی سبک بسیار نگران‌کننده شده است و چرا اکنون؟ چندین نیرو در حال همگرایی هستند تا موقعیت دارایی شرکت‌های مخابراتی را در کانون توجه قرار دهند. همان‌طور که بازیگران صنعت، سرمایه‌گذاری‌ بر شبکه خود را افزایش می‌دهند، عملکرد بخش با نیروهای مخالف قدرتمندی مواجه می‌شود؛ در حالی که با افزایش شدت سرمایه اهرم فشار بالا و بالاتر می‌رود و این فشارها به این زودی‌ها کاهش نمی‌یابد، زیرا گسترش 5G و فیبر ادامه دارد و مدل‌های استقرار جدید وضعیت را تغییر می‌دهند. به هر حال خریداران و شرکای مشتاقی در بازار دارایی‌های مخابراتی حضور دارند. بازیگران صنعتی مانند ابرمقیاس‌کننده‌های فناوری و سرمایه‌گذاران خصوصی سهام، در حال خرید یا تامین مالی زیرساخت‌های مخابراتی‌اند؛ و در سرتاسر جهان، نظارت دولتی و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مخابراتی در حال رشد است- از راهبردهای ملی 5G گرفته تا پیکره گیگابیتی ثابت. برای خود اپراتورها، تمایز به‌ طرزی فزاینده به معماری شبکه‌های مجازی‌شده و تعریف‌شده توسط نرم‌افزار بستگی دارد. همه اینها به...