کنگره جهانی موبایل همواره به دلیل تواناییهایش در جذب اکوسیستم ارتباطاتی و رایانشی موبایل از تولیدکنندگان گوشی و سیستمعامل، توسعهدهندگان نرمافزار گرفته تا اپراتورها و فروشندگان زیرساخت، نمایشگاهی ویژه بوده است. اگر ترس از فضاهای تنگ یک پارامتر باشد کنگره امسال یک نقطه عطف تلقی خواهد شد چراکه در آن شرکتهای اریکسون و هوآوی غرفههایی در حد و اندازه دهکدههایی کوچک اشغال و لایههای بادیگارد متعددی را سردر غرفههایشان مستقر کردهاند؛ سامسونگ، اچتیسی و نوکیا اگرچه غرفههای بزرگی داشتند اما در مقایسه با دهکده هوآوی تنها در حد مراکز خرید صرف باقی میمانند. اچتیسی تماشاخانهای با تمامی معیارهای تزئینی ساخته: درامنمایی با پسزمینههای مشکیرنگ که درخششی سبز در آن جلوه میکند، تا هر بازدیدکننده گذری را برای توقف و شرکت در کنفرانس ترغیب کند. آنطرفتر، بالای پلههای برقی که اتفاقا ایستگاه متروی کنگره هم هست، مینیغرفهای از سامسونگ جا خوش کرده است. اما اینها فقط نشانی از میزان هیاهوی نمایشگاهی کنگره هستند. نمایشگاه 2013 طعم و بوی استادکارانه میدهد و همزمان بازتابی است از این نکته که صنعت موبایل دوران نورستگیاش را میگذراند. شبکههای نرمافزاری یا SDN (software-defined Networking)g، کوچک سلول (Small Cell), 265.H و مجازیسازی عملکرد شبکهها (NFV)، تمهای اصلی کنگره امسال را تشکیل میدهند. آنهایی که با مراکز داده سازمانی دست و پنجه نرم میکنند با این تمهای اصلی آشنایی دارند. برای نمونه، انافوی شامل بهرهبرداری از سرورها جهت اجرای توابع متنوع نرمافزاری، مجازیسازی شبکه و کنترل خدمات بر اساس ظرفیتها و ضرورتهاست. انافوی از جهاتی با شبکههای اسدیان شباهت دارد اما نویسندگان مقالهای که در آن اسدیان تعریف شد (که عمدتا همگی از اپراتورهای مطرح جهان هستند)، به تفاوت ظریفی اشاره میکنند:«وظایف ویژه شبکه را میتوان بدون نیاز به اسدیان مجازی کرد و گسترش داد و برعکس.» شرکتهایی چون هوآوی که ابتکار سافتکام اسدیان خود را تنها چندی پیش از برگزاری کنگره راهاندازی کرده بود، محتاطانه...