تبی زودگذر یا آینده کسب و کار

به نظر من، خودابزاری یعنی اینکه ابزار شخصی خود را به محل کار بیاورید و این امکان را داشته باشید تا به شبکه متصل شوید. بنابراین، آیا می‌توان گفت وقتی من برای صرف یک کافه صبحگاهی وارد فروشگاه استارباکس می‌شوم و می‌خواهم با وای‌فای به شبکه آن وصل شوم، اقدام به خودابزاری کرده‌ام؟ یا وقتی وارد یک سالن کنفرانس می‌شوم و به شبکه میهمانان کنفرانس متصل می‌شوم؟ یا وقتی در محل کار هستم و می‌خواهم از طریق ۳G به شبکه وصل شوم؟ همان‌طور که می‌بینید، تعابیر مختلفی درباره خودابزاری وجود دارد. خودابزاری در واقع مکانیسمی است برای کمک به افزایش بهره‌وری یک سازمان. خودابزاری مستلزم این است که واحدهای مختلف به یک تعریف مشخص از فعالیت سودآور دست یابند. وقتی پای سود در میان نباشد، هیچ توجیهی برای سرمایه‌گذاری مالی، زمانی و انرژی یا منابع دیگر وجود ندارد. ایجاد گروه‌های خودابزاری زمانی که به تعریف مشخصی از خودابزاری رسیدیم و فهمیدیم چطور می‌توان با کمک آن بر سود سازمان افزود، نوبت به ایجاد گروه‌های خودابزاری می‌رسد. ۱- باید یک سیاست مشخص در زمینه خودابزاری ایجاد کرد که در آن مشخصا تعاریف، شرایط و اهداف خودابزاری تعیین شده است. این مهم‌ترین و البته سخت‌ترین گام است. هر چیز دیگر در واقع نتیجه این سیاست است و تعیین می‌کند چطور باید فناوری خودابزاری را در هر سازمان نهادینه کرد. این سیاست زمانی تدوین می‌شود که سازمان متوجه اهمیت آن شده باشد. ۲- در این سیاست باید انتظارات امنیتی و مدیریت ابزار را لحاظ کرد. صرف اینکه یک نفر می‌خواهد از ابزار خود برای اتصال به شبکه استفاده کند، به این معنا نیست که هر کاری دلش خواست بتواند انجام دهد. او در ازای دسترسی به شبکه باید کمی از انتظارات خود بکاهد. این مساله‌ای است که ابتدا باید درباره آن توافق کرد. ۳- باید یک زیرساختار واحد در خودابزاری ایجاد کرد. در...